Hogere emissiefactor dupeert veehouderij

Staatssecretaris Stientje van Veldhoven (Infrastructuur & Milieu) en landbouwminister Carola Schouten hebben de wijzigingen van de Regeling ammoniak en veehouderij (Rav) en de Regeling geurhinder en veehouderij (Rgv) in de Staatscourant van 19 juli gepubliceerd.

Door dit definitieve besluit is voor verschillende typen chemische luchtwassers het reductiepercentage teruggebracht van 70 of 80 procent naar 30 procent. Voor biologische luchtwassers en combiwassers gaat het reductiepercentage van 75 of 85 procent naar 45 procent.

• Lees ook: POV vindt verlagen emissiefactoren luchtwassers te voorbarig

Grote problemen

Dit besluit brengt tenminste 250 veehouders, met name varkenshouders, in grote problemen. Zij verkeren in hun bedrijfsontwikkeling in de fase van vergunningverlening, maken daarvoor tienduizenden euro's kosten en hebben jarenlang inspanningen geleverd en arbeidstijd verloren aan procedures. Zoals het nu lijkt, is dat allemaal voor niets geweest. Voor bestaande vergunningen heeft het besluit voor alsnog geen consequenties.

De POV ervoer het voornemen van de betrokken bewindspersonen dan ook als een donderslag bij heldere hemel. Een delegatie uit het bedrijfsleven deed vervolgens samen met de POV verwoede pogingen hen op andere gedachten te brengen. De toezegging dat per individueel geval in deze situatie maatwerk wordt toegepast, is te vrijblijvend voor de POV.

Van Veldhoven heeft ook aangeven dat de sector de ruimte krijgt om met een plan van aanpak te komen. Daarin moet overtuigend worden gewaarborgd dat de betreffende luchtwassystemen beter kunnen presteren dan tot nu toe is vastgesteld. Als dit plan voldoende vertrouwen geeft, kunnen de reductiepercentages in de Rgv worden bijgesteld. De POV zet zich hiervoor in.

Onvrede over besluit

Tegelijkertijd is er ook veel onvrede over het genomen besluit. 'Varkenshouders mogen alleen een emissiearme techniek aanschaffen die officieel erkend is door de overheid. Je mag er dan van uitgaan dat het rendement dat van overheidswege is toegekend aan een bepaalde wasser klopt', zegt de POV.

Uit het rapport van Wageningen University & Research (WUR) 'Evaluatie geurverwijdering door luchtwassystemen bij stallen' blijkt dat luchtwassers veel minder ammoniak en geur reduceren dan op papier. Nadere bestudering van deze rapportage toont echter vooral aan dat de geurmetingen subjectief zijn en moeilijk zijn te reproduceren.

'Onbetrouwbare meting'

'De geurconcentraties die door het ene lab werden gemeten, lagen een factor 4,5 maal zo hoog als de metingen door het andere lab', schrijven de rapporteurs. Uit deze resultaten, en ook uit ander recent gepubliceerd onderzoek, blijkt dat de huidige meetmethode volgens de Europese standaard grote beperkingen kent met betrekking tot reproduceerbaarheid van metingen. De vraag is daarom aan de orde of niet op een andere wijze van geurmeting moet worden overgegaan.' Ammoniakmeting is minder onbetrouwbaar, maar ook hierbij worden de nodige kanttekeningen geplaatst, zo blijkt uit het WUR-rapport.

Voor het Limburgs CDA-Statenlid Rudy Tegels, in het dagelijks leven relatiebeheerder veehouderij bij Abab accountants, is de gang van zaken aanleiding om te pleiten voor modernisering van de meetmethodes. 'We hebben geen dag meer te verliezen. Elke dag dat er niets gebeurt, is een verloren dag.' Moderne meettechnieken met sensoren maken het mogelijk 24 uur per dag, het hele jaar door, de luchtkwaliteit te meten. Niet alleen wat betreft ammoniak, maar ook op het gebied van geur.

Elektronische neuzen

Tegels: 'Tot nu toe wordt geur bepaald met geurpanels, door Wageningse studenten. Het kost handenvol geld en het is subjectief. Zo snel mogelijk mee stoppen.' Luchtkwaliteitssensoren, ook wel elektronische neuzen genoemd, zijn al langere tijd in ontwikkeling. In het buitenland worden ze her en der in de praktijk toegepast. Lange tijd was de techniek te duur en de datacommunicatie te traag.

Nu er op het platteland een Lora-netwerk wordt uitgerold waarmee met heel weinig kosten heel veel data kan worden uitgewisseld, komt de doorbraak van luchtkwaliteitssensoren echter snel dichterbij. Zeker als er zo snel mogelijk werk van kan worden gemaakt.

Tegels bepleit een pilotproject in Limburg en gaat ervan uit dat hij daarvoor politieke steun in de Limburgse Staten zal krijgen. 'Mocht uit de vernieuwde metingen blijken dat de luchtkwaliteit inderdaad niet aan de eisen voldoet, dan heeft de sector natuurlijk wel een probleem.'

Mede-auteur: Ilona Lesscher