Intensieve veehouderij heeft vizier op akkerbouwgrond

Varkenshouders zetten goede verdiensten om in grondposities, constateren marktpartijen. Een belangrijk motief: een steviger fundament onder het bedrijf. Akkerbouw wordt een steeds interessantere tak van sport voor intensieve veehouders.

Intensieve+veehouderij+heeft+vizier+op+akkerbouwgrond
© Tati Tony

De prijzen voor biggen stegen in 2023 gemiddeld met 60 procent en de opbrengsten voor vleesvarkens zaten ook in de lift. De kosten voor met name energie en voer daalden juist. Voor de gemiddelde varkenshouder betekent het dat onder de streep een geraamd jaarinkomen staat van bijna 370.000 euro per onbetaalde arbeidsjaareenheid. Een gemiddeld zeugenbedrijf kijkt zelfs naar een half miljoen euro.

'Veel varkenshouders maken met hun bedrijfsontwikkeling een pas op de plaats', beschouwt Frank Steenbreker, senior agrarisch bedrijfsadviseur varkens bij Abab. 'Ze krijgen geen vergunning voor uitbreiding, zien dat de beschikbaarheid van personeel beperkt is, maar hebben nu wel volop middelen. Naast investeringen in onroerend goed, zie je dat varkenshouders zich op de grondmarkt roeren.'

Rabobank, de grootste financierder in de veehouderij, ziet eenzelfde trend. 'Vaak gaat het om varkenshouders die al meer landbouwgrond in eigendom hebben', reageert René Veldman, sectormanager intensief Food & Agri. 'In de pluimveehouderij zien we vooral de behoefte aan grond in de akkerbouwgebieden bij bedrijven die er al een akkerbouwtak naast hebben.'

Sinds kort zien wij varkenshouders weer terug op de grondmarkt

Job Camps, makelaar bij Arvalis

Grond kun je volgens Steenbreker altijd weer verkopen als je in een nieuw prijsdal liquide middelen nodig hebt. 'Het is in het verleden een waardevaste belegging gebleken.' Fiscale voordelen heeft de aankoop van grond niet. Steenbreker en andere adviseurs komen zelfs met de waarschuwing dat de belastingdruk over 2023 groot zal zijn door de goede verdiensten.


Hoge inflatie

Volgens Job Camps, makelaar bij Arvalis en werkzaam in Noord-Limburg, speelt ook de hoge inflatie een rol. 'Dan kiezen ondernemers voor de zogenoemde veilige beleggingen: grond of goud. Pluimveehouders, en sinds kort ook varkenshouders, zien wij weer terug op de grondmarkt nadat ze eerder soms juist grond hebben verkocht', stelt hij.

'Doordat naast boeren en beleggers veel overheden aanspraak willen maken op grond voor natuurontwikkeling, is het dringen op de markt', vervolgt de Arvalis-makelaar. 'We zien de prijzen in het zuiden harder stijgen dan het landelijk gemiddelde, tot boven een ton per hectare landbouwgrond.'

De vraag naar grond blijft voorlopig groot, voorspelt Rabobank, en dat leidt tot aanhoudende schaarste. Veldman: 'Of het een stabiele investering is, zal de tijd leren.' De reden van aankoop en het gebruik van de grond is volgens hem heel divers. 'Iedere ondernemer maakt keuzes op basis van de eigen strategie.'


Tekst gaat verder onder kader.

Per varkensbedrijf aanzienlijk meer akkerland in bezit

Het Centraal Bureau voor de Statistiek heeft 2.211 varkensbedrijven in beeld die een kleine 18.000 hectare aan akkerbouwgrond verdelen. Opvallend is dat de hoeveelheid akkerbouwgrond in de varkenshouderij stabiel is, terwijl het aantal varkensbedrijven de afgelopen acht jaar met een derde is teruggelopen. Gemiddeld is per varkensbedrijf dus aanzienlijk meer akkerland verworven. Het gaat om een relatief klein deel van de akkerbouw. Abab-adviseur Frank Steenbreker drukt varkenshouders op het hart voldoende geld op zak te houden. 'De vooruitzichten zijn goed, ondanks hoge mestafzetprijzen. Maar een prijsdal ligt altijd op de loer. We adviseren per zeug zeker 350 tot 450 euro in kas te houden en per vleesvarken 25 tot 30 euro.' De overige grondposities in de intensieve veehouderij tonen een gemengd beeld. De afgelopen tien jaar hebben alle type varkensbedrijven gemiddeld meer grond onder het bedrijf gekregen. Dat kan, naast akkerbouwgrond, ook grasland of braakliggende grond zijn. De piek ligt rond 2020, waarna het aandeel licht daalt. Ook leghennenhouderijen hebben in die periode meer cultuurgrond verworven. Andere type pluimveebedrijven leverden grondposities in.

Rabobank en Abab zien voorbeelden van varkenshouders die een flinke grondpositie hebben aangekocht in een akkerbouwgebied. Vervolgens maken ze afspraken met akkerbouwers uit die omgeving om mest af te zetten en graan aan te kopen. 'Andere bedrijven stappen wel zelf in een akkerbouwtak om het bedrijf te verbreden', zegt Veldman. Steenbreker vult aan: 'Zij investeren dan ook in mechanisatie.'

Grond biedt vooralsnog de mogelijkheden voor eigen mestafzet en dus een besparing op deze kostenpost. 'Ik ben benieuwd hoe de toekomstige mestwetgeving eruit gaat zien', vervolgt Veldman. 'In de eerste contouren stond dat niet volledig grondgebonden bedrijven eerst alle mest zouden moeten bewerken. Mogelijk komt er een 'derde spoor', want volledig grondgebonden worden is in de intensieve veehouderij veelal onhaalbaar.'


Steenbreker noemt het plaatsen van mest en ook het telen van veevoer bijvangst. 'Met een bedrijf met bijvoorbeeld duizend zeugen en een jaarlijkse voerbehoefte van 2.500 ton mengvoer kom je met een aantal hectares erbij niet echt ver', redeneert de Abab-adviseur. 'Ik zie het meer als een manier om in een onzekere tijd op een extra paard te kunnen wedden en het fundament van het bedrijf te verstevigen.'


Onduidelijkheid rond stikstof

Via Lubbert van Dellen, senior bedrijfsadviseur en marktdirecteur agro bij Flynth, klinkt een iets ander geluid: 'De onduidelijkheid rondom stikstof en bedrijfsontwikkeling weerhoudt veehouders op dit moment van flinke investeringen in niet-kernactiviteiten. We zien dat achterstallig onderhoud wordt opgepakt, de rekening-courant bij de bank van negatief naar positief gaat en een enkeling extra aflost, zeker als er een nieuw rentevoorstel is. Investeren in grond staat nog niet bovenaan het lijstje.'

Van Dellen ziet bovendien veel kapers op de kust; naast akkerbouwers ook vollegrondsgroentetelers. 'Veel varkens- en pluimveehouderijen zijn verder en verder gespecialiseerd en hebben dus geen akkerbouwtak meer naast hun bedrijf. De veehouders die dat wel hebben, zien wij als gemengde bedrijven. Die zijn altijd op zoek naar goede gronden. Met ook mooie verdiensten in de akkerbouw hebben ze daar voldoende middelen voor.'


Melkveehouders maken pas op de plaats door gebrek aan eigen geld

Terwijl varkenshouders grond verwerven, maken melkveehouders een pas op de plaats. 'Daarbij moet ik wel een verschil aantekenen tussen de goed draaiende melkveehouderijen en de bedrijven die veel last hebben van de relatief lage melkprijs', constateert Flynth-bedrijfsadviseur Lubbert van Dellen. 'Zij moeten nu vaak passen op de grondmarkt. We zien juist de wat kleinere pluimvee- en varkenshouders in het midden van het land grond aankopen.' Van Dellen merkt ook het aantal financieringsmogelijkheden bij commerciële partijen slinken en dat veehouders een flink aandeel eigen geld moeten meebrengen. 'Dat hebben veel melkveehouders niet. Daarnaast zijn de rentes op leningen opgelopen, wat tot extra kosten leidt', benadrukt hij. 'Daar komen met het afschaffen van derogatie ook nog de mestafzetkosten bij en de onzekerheid over wetgeving rondom dierenwelzijn.' De Flynth-adviseur is in de hele oostelijke helft van Nederland werkzaam en ziet grote verschillen. De kwaliteit van de grond en de toekomstige mogelijkheden om te beregenen spelen volgens hem een grote rol bij de aankoop van grond. 'In akkerbouwgebieden is de aangeboden grond vliegensvlug weg.'

Lees ook

Marktprijzen

Meer marktprijzen

Laatste nieuws

Nieuwste video's

Kennispartners

Meest gelezen

Nieuw op MechanisatieMarkt.nl

Meer advertenties

Vacatures

Weer

  • Zondag
    15° / 10°
    50 %
  • Maandag
    17° / 6°
    20 %
  • Dinsdag
    21° / 10°
    60 %
Meer weer