Op handelsmissie naar Tanzania (2)

Arusha heeft zo'n 300.000 inwoners en voor Tanzaniaanse begrippen is de levensstandaard vrij hoog. Toch kijk je als eenvoudige Nederlandse polderjongen wel met grote ogen naar het straatbeeld. Het lijkt wel of iedereen woont en leeft langs de grote weg.

Het verkeer is op z’n minst vrij chaotisch te noemen. Iedereen rijdt dwars door elkaar, 's nachts zonder licht rijden is heel normaal en mensen en dieren steken zomaar over. Het aantal verkeerslachtoffers moet hier wel heel hoog zijn.

Toch kwamen we vanmorgen gelukkig heelhuids aan bij East African Seeds. Een lokale zaadfirma met naast Arusha ook vestigingen in Oeganda en Kenia. East African Seeds laat op contract zaad telen van onder meer tomaten, maïs en diverse inheemse groenten, voor vooral de lokale markt.

Frambozen

De andere bedrijven die we bezochten waren Kilihortex, Rijk Zwaan Q-Sem en het stekbedrijf van Fides in Tanzania. Kilihortex is gespecialiseerd in de teelt van frambozen. Het bedrijf heeft Nederlandse aandeelhouders en vader en zoon Erik en Aad Koster sturen de teelt aan in Tanzania. Rijk Zwaan heeft 2 locaties rond Arusha.

De locatie Q-Sem gebruikt de zaadfirma vooral voor de productie zaad voor glasgroenten. Fides in Tanzania tot slot, met bedrijfsleider Bert Kuyper, produceert stek voor 85 variëteiten van kalanchoë en voor 3 chrysantenvariëteiten.

Wat opvalt in de gesprekken met de Nederlandse ondernemers is dat de omstandigheden om te telen veelal vrij gunstig zijn. Het klimaat is voor Afrikaanse begrippen redelijk gematigd en vanuit de hooggebergte is de vochtvoorziening over het algemeen voldoende.

Grote problemen zijn echter de bureaucratie, waartegen de ondernemers steeds weer aanlopen. Hoewel de politieke situatie in Tanzania redelijk stabiel is, is er weinig vertrouwen in de overheid.

Onbetrouwbaar

De voorzieningen voor een eigen bedrijf zijn matig. Bijvoorbeeld de stroomvoorziening is erg onbetrouwbaar. Alle ondernemers investeren daarom in generatoren om zelfvoorzienend te zijn, als de elektriciteit het weer eens laat afweten.

Belangrijke bottleneck is ook de transport van verse producten naar West-Europa. De koelfaciliteiten op Kilimanjaro-Airport laten sterk te wensen over. Bovendien buit KLM de monopoliepositie uit op dit vliegveld door uitzonderlijk hoge vrachtkosten te rekenen.

Enkele tuinders kiezen er daarom voor om met eigen vervoer 1 of 2 keer per week naar Nairobi te rijden. Dit is een reis van 5 tot 6 uur over de weg, maar de voorzieningen zijn veel beter en vanwege de grotere concurrentie zijn de vrachtkosten beter betaalbaar.

Haijo Dodde, gewasredacteur Nieuwe Oogst