Lola moet Rubens-debacle wissen

Op de plek van het vorige bedrijf is nu een bedrijventerrein. De komst daarvan kwam op het juiste moment. ‘Mijn vader was 65, wilde stoppen en Monique en ik konden zo een verse start maken’, vertelt De la Porte. De 8 hectare in Merm werd verkocht en in Dreumel staat nu een bedrijf met 29 hectare, inclusief losse pacht en enkele boomgaarden die De la Porte verzorgt voor derden. De naam van het bedrijf, Bloeiend Merm, is een verwijzing naar de oude locatie.
Op het bedrijf runt zijn vrouw sinds 2013 ook een Landwinkel. ‘We doen samen de bedrijfsvoering, maar hebben de winkel, pachtgronden en gronden in eigendom juridisch gescheiden’, aldus De la Porte. Een deel van het eigen fruit verkopen ze via de Landwinkel en de verkoopautomaat aan de weg. De teler schat voorzichtig de verkoop van de soorten. ‘Ik denk dat we 60 procent Elstar verkopen, 20 procent Conference en de rest is zeer divers. Naast Maribelle/Lola verkopen we Kanzi.’
De teelt van peren is voor De la Porte een bewuste keuze. ‘De opbrengst van peren is de laatste jaren goed geweest en qua werk ligt de teelt mij wel. Vooral het feit dat er één pluk is en het afzettechnisch goed is te organiseren bevalt me.’

Peer is basis

Peer is volgens de ondernemer de basis van het bedrijf. ‘Appels passen in de rest van de arbeidsfilm. Ze vormen een onderdeel van risicospreiding, qua teelt en prijs.’ Achter de schuur prijkt een hagelkanon die hij met enkele telers uit de buurt deelt. ‘Appels zijn gevoelig voor hagel en dit apparaat blijkt een nuttig hulpmiddel in de strijd daartegen.’
De la Porte teelt 7 hectare appels. Onlangs plantte hij nog 1,7 hectare nieuwe Maribelle. ‘In plaats van Rubens. Want dat was een debacle qua afzet. De appel was bovendien zeer ziektegevoelig, vooral voor boomkanker. Het areaal van Rubens is in Nederland al meer dan gehalveerd.’ Meer vertrouwen heeft hij in Maribelle die onder de merknaam Lola op de markt komt. De appel gaat in Nederland het vierde seizoen in. ‘De Maribelle-appel heeft een lang uitstalleven. Ik heb dat zelf uitgeprobeerd. Waar andere appels na een tijdje overstuur raken, blijft de Maribelle in vorm, nu en over een maand.’
Een van de voordelen van Maribelle boven Rubens vindt De la Porte dat de verkoop via Coforta loopt en de afzet via Jabema. ‘Jabema verzorgt ook de marketing. Als ik een goede Maribelle teel, dan kan deze als Lola de markt op. Daarvoor is Matthieu Gremmen verantwoordelijk. Dus als onze Maribelle van Lola-kwaliteit niet als Lola wordt verkocht, dan heeft Gremmen gefaald’, zegt hij met een ernstig gezicht. ‘De totale investering in Maribelle bedraagt 100.000 euro en na het Rubens-debacle is het serieus zaak dat deze teelt slaagt.’
Vanwege het lange uitstalleven ziet de teler kansen voor Lola richting bijvoorbeeld Hongkong. Het feit dat Boomkwekerij Van Rijn verdient aan de verkoop van jonge bomen en van Lola ziet hij niet als een bezwaar. ‘Ook zij zullen zich moeten blijven inzetten om Lola op de markt te krijgen.’
De la Porte is tot nu toe tevreden over de kilo’s. ‘Ik verwacht van de jonge bomen volgend jaar al gauw 30 tot 35 ton in totaal. Volgroeide bomen geven 60 tot 65 ton per hectare.’ Hij hoopt dat het aandeel Maribelle van Lola-kwaliteit rond de 80 tot 85 procent ligt. ‘Lola, zo schat ik in, zou 25 eurocent per kilo meer moeten opbrengen.’
Dat de teler niet heeft gekozen voor meer Jonagold of Red Prince, appels met een hoog saldo per hectare, heeft te maken met zijn verwachting dat telers uit het Oostblok hier sterk in zullen groeien. ‘Die concurrentie kunnen wij in Nederland niet verslaan.’

Aanpassen

De la Porte komt bij fruittelersorganisatie NFO niet zomaar uit de lucht vallen. Hij was al bestuurder bij AB Oost en The Greenery en zat in het bestuur van NFO Zuid-Gelderland. Veranderingen binnen de NFO zijn volgens hem altijd aan de orde. ‘Dat we ook nu willen veranderen wil niet zeggen dat het in het verleden niet goed was. Organisaties zullen zich altijd aan de tijd moeten aanpassen.’
De fruitteelt is volgens de nieuwe kringvoorzitter een relatief kleine sector. ‘Maar wel één met een prachtig product die zich blijft ontwikkelen.’ Des te jammer vindt hij het dat PPO Randwijk geen hightech innovatiecentrum is. ‘Zoals bijvoorbeeld Eindhoven is voor techniek. Op zich staat Randwijk er goed voor met Fruitconsult in the lead. Maar het is jammer dat mensen die er in onze sector toe doen niet om één tafel zitten.’
Het gevaar loert volgens De la Porte dat als Randwijk niet slaagt in haar opzet, de kennis naar het buitenland verdwijnt. Zelf heeft hij zich ook nog niet aangesloten bij PPO Randwijk. ‘Ik vind het nog te vroeg en zou graag zien dat het initiatief breder in de sector wordt opgepakt, net als in Eindhoven waar alles en iedereen bij elkaar zit.’ Indien hij wel mee zou doen, zou hij er 25 euro per hectare voor over hebben. ‘Met 15.000 hectare fruit in Nederland kom je dan een heel eind.’