Drie keer is hopelijk scheepsrecht

‘We maken alles weer gereed voor de volgende teelt’, legt Penninx (52) uit. ‘Planten ruimen en versnipperen, kas schoonmaken en in augustus weer planten, zodat we in oktober weer de eerste oogst kunnen plukken.’
Die oogst zal dan weer uitsluitend bestaan uit Elsanta. Dat ras heeft al sinds jaar en dag een marktaandeel van zo’n 80 procent wat betreft aardbeien onder glas. Ook Penninx zweert vooralsnog bij Elsanta. ‘De Duitsers stellen de smaak en kleur zeer op prijs. En Duitsland is, vooral in het voorjaar, onze grootste afzetmarkt. Een Duitser eet gemiddeld drie keer zo veel aardbeien als een Nederlander.’
Het is niet een feitje dat Penninx toevallig ergens heeft gehoord. Hij weet hoe de vork in de steel zit in aardbeienland. Daarvoor doet hij dan ook veel. ‘Ik lees veel vakbladen, ga naar excursies en beurzen in binnen- en buitenland, zit in een studieclub en praat veel met collega’s over de teelt. Daarnaast doe ik bestuurswerk voor veiling ZON.’
Zijn nieuws- en leergierigheid maakten hem enthousiast voor een aangepaste manier van telen. ‘We zijn de weg ingeslagen waarbij we steeds minder gewasbeschermingsmiddelen willen gebruiken. We willen vanwege voedselveiligheid zo schoon mogelijk telen. Daarmee sorteren we voor op de steeds scherpere normen die supermarkten gaan stellen aan residu op de producten.’
De teler wijst erop dat diverse Duitse winkelketens nu al veel verdergaan dan de EU-norm. ‘Dat wordt alleen maar scherper en zal zich ook doorzetten bij andere retailers EU-breed. En ‘en passant’ vergroten of behouden we daarmee ook nog onze voorsprong op leveranciers uit de zuidelijke landen.’

Biologische bestrijding

In het najaar en voorjaar zet Penninx biologische bestrijders van onder meer trips en spint in. ‘Het komend jaar proberen we op deze manier ook luis te bestrijden. Dat doen we nu nog chemisch’, vertelt de aardbeienteler.
‘Het is niet dat biologische bestrijding minder tijd kost, integendeel zelfs. Voor een rondje spuiten ben ik ongeveer 3,5 uur kwijt. Het uitzetten van beestjes kost het veelvoudige aan tijd. Het is veel bewerkelijker omdat je continu moet monitoren en controleren of ze hun werk wel doen en of het benodigde evenwicht tussen plaag en bestrijders ontstaat.’
Als onderdeel van de nieuwe werkwijze gaat de aardbeienteler werken met het NatuGro-concept van Koppert. ‘We voegen goede micro-organismen zoals de schimmel Trichoderma Harzanianum toe aan het substraat waardoor de wortelgroei zich beter ontwikkelt en daardoor de plant weerbaarder wordt tegen ziekteverwekkende schimmels en bacteriën. Daardoor bevordert het ook de opname van nutriënten waardoor een maximale gewas- en vruchtgroei te behalen valt’, verwacht de teler.
De stap naar volledige biologische teelt is een brug te ver voor Penninx. ‘Door deze teeltwijze zijn we bijna net zo schoon als biologisch, maar we kunnen nog corrigeren met chemische middelen als dat echt nodig is.’
Het einde van de voorjaarsteelt valt perfect samen met de start van het blauwebessenseizoen. Penninx teelt sinds enkele jaren 2 hectare in de buitenlucht op de vorige bedrijfslocatie, waarvan de grond nog in eigendom is.
‘We zijn in 2005 al een keer overgeschakeld van paprikateelt naar blauwe bessen onder glas’, vertelt hij. ‘Dat was een gestookte teelt. In 2010 zijn we daarmee gestopt omdat er veel concurrentie uit Spanje was. Daar is geen energiegebruik nodig om vroeg op de markt te zijn, dus kostprijstechnisch kon dat niet meer uit. Dat was ook het moment waarop we aardbeien zijn gaan telen.’

Lange piek

Dat doet Penninx, samen met zijn vrouw Petra, nu voor het derde jaar op rij op deze locatie op 1 hectare onder glas. Met één vaste medewerker en tien arbeidskrachten die in de piek van de aardbeien- en blauwebessenoogst via payrolling aan de slag zijn aan de Zinkskeslaan, kan Penninx het goed rooien.
‘Het is een lange piek van eind april tot halfweg juli. We hebben ongeveer tien weken nodig. Nu is de helft van het personeel aan de slag met de oogst van blauwe bessen. Het volgt elkaar heel mooi op. We proberen door middel van handmatig oogsten een optimale kwaliteit te plukken’, vertelt de teler.
De, inmiddels lege, aardbeienautomaat dient meer als contactmoment met zijn klanten dan als flinke inkomstenbron. ‘Het is echt voor de productpromotie’, legt de ondernemer uit. ‘Er liggen hier sinds kort twee nieuwe fietsroutes waarbij de fietsers langs ons bedrijf komen. Vaak stoppen ze dan voor dagverse aardbeien.’
Pennix merkt dat hij daardoor meer contact heeft met consumenten. ‘Niet dat ik de hele dag bij die automaat een verkooppraatje sta te houden, maar ik vind het belangrijk dat ik mensen mee kan nemen in het ware en eerlijke verhaal. Ze weten steeds minder over het voedsel dat ze eten en dat we in Nederland gezond en kwalitatief hoogstaand voedsel produceren.’

Rust in de tent

Voorlopig kan Penninx op de huidige plek nog prima uit de voeten. Waar zijn bedrijf op de eerste locatie nog gedwongen werd gesaneerd omdat het midden in een natuurontwikkelingsgebied met de hoogste prioriteit binnen een Ecologische Hoofdstructuur lag, en de daaropvolgende locatie moest wijken voor woningbouw, is er nu op dat gebied enige rust in de tent.
‘Dit gebiedje is door de provincie aangemerkt als een van de vijf maatwerkgebieden glastuinbouw. Een gedeelte van de glastuinbouwbedrijven kan doorgroeien tot zo’n 4 à 5 hectare’, vertelt de teler.
Naast de 1 hectare kas heeft Michiel Penninx op de huidige locatie nog 1 hectare aan nieuwe ontwikkelingsruimte tot zijn beschikking. Vier jaar geleden sloeg op deze plek het noodlot toe bij de vorige eigenaar van het glastuinbouwbedrijf, toen een storm de helft van de kassen vernielde. ‘Dat is toen letterlijk plat gewaaid en daar is tot nu toe nog niets voor in de plaats gekomen.’