‘Mijlpaal’ voor windclubs in Flevoland

‘De zaak ligt erg gevoelig’, zegt Rennen. ‘Er zijn veel belangen mee gediend. Niet alleen die van de windmoleneigenaren, maar ook die van de grondeigenaren en bewoners in het buitengebied. Sommige boeren vinden het heel lastig afscheid te nemen van hun solitaire molen. Ze willen de fiscale voordelen behouden, het liefst nog meer ermee verdienen.’
Bewoners in het buitengebied werden in het verleden dikwijls buitenspel gezet als ze mee wilden participeren in windmolens. ‘De kracht van dit plan is dat het hele gebied mee kan doen, en niet alleen de boeren. Ook de mensen die bezorgd zijn over overlast hebben we bij de plannen betrokken. Wij willen hen met een vergoeding tegemoetkomen.’
Met het plan geeft de FWF inhoud aan de doelstelling van provincie Flevoland om tot 2030 windmolens op te schalen en te saneren om de ruimtelijke inrichting visueel aantrekkelijk te maken: meer energie met minder windmolens.
In de volksmond heet het svp: saneren, vergoeden en participeren, geeft Rennen aan, die in Zeewolde een akkerbouwbedrijf en twee solitaire windmolens heeft.
FWF pleit in haar plan voor een hogere saneringsvergoeding dan de berekende gederfde inkomsten om het financieel aantrekkelijk te maken voor de saneerder om zijn windturbine op te geven. De vergoeding is afhankelijk van de leeftijd en productie van de betreffende windturbine. Een eigenaar van een windmolen van 19,5 jaar en een gemiddelde productie van 1 megawatt per jaar kan een vergoeding krijgen van zo’n 146.500 euro.
Dat de voormalige eigenaren van solitaire molens na sanering vrij zijn om met dat geld te doen wat ze willen is volgens Rennen een plus in het federatieplan. ‘Ze kunnen de vergoeding inleggen als eigen vermogen in de financiering van een nieuw te bouwen windpark. Maar dit is geen vanzelfsprekendheid. Het hangt samen met de economische belangen van een nieuw te bouwen windpark en de wensen van de saneerder. Bovendien kunnen alle leden in elk park investeren.’

Rendement

De kosten van het saneren moeten gefinancierd worden uit de business cases van nieuwe windprojecten. De bouw van de nieuwe windparken wordt gefinancierd met ongeveer 20 procent eigen vermogen en 80 procent vreemd vermogen. Rennen: ‘De totale investering voor 1.250 megawatt bedraagt ongeveer 1,69 miljard euro. De benodigde hoeveelheid eigen vermogen bedraagt dus 340 miljoen euro. Minimaal 8 procent financieel rendement moet er op het totale project zitten. Dit komt overeen met circa 12,7 procent op het eigen vermogen.’
Hoewel Rennen ‘hartstikke trots is’ dat de spelregels voor het saneren en participeren gezamenlijk zijn bedacht, blijven er ook zorgpunten. ‘We maken ons zorgen of er voldoende plaatsingsmogelijkheden zijn voor de nieuwe windmolens. Er zijn verschillende ontwerpprincipes denkbaar, langs grootschalige infrastructuur, tochten en buitenranden van de polder.
‘De plaatsing van de grote hoeveelheden windturbines maakt het echter lastig om een enkel principe te volgen. Bovendien worden de mogelijkheden in de mal gedwongen van de inrichtingsstructuur van Flevoland. Waar komen de molens? is onze grote vraag. De provincie gaat hiervoor milieueffectrapportages opstellen.’

Nieuwe leden

De Federatie Windverenigingen Flevoland (FWF) werd vorig jaar april opgericht met als doel een plan te maken voor windenergie in Oostelijk en Zuidelijk Flevoland.
‘De provincie wilde dat het gebied aan zet was. Dat hebben we met beide handen aangepakt’, geeft Rennen aan. De federatie bestaat uit de vijf windverenigingen in Oostelijk en Zuidelijk Flevoland: Vereniging Natuur Stroom Groep, Vereniging Initiatiefgroep Windpark Ketelmeerzoom, Vereniging Windpark Rivierduin, Windvereniging Oostelijk Flevoland en Windvereniging Zeewolde. Gezamenlijk hebben de windverenigingen 780 leden. Het gebied telt 1.200 adressen. ‘Wij zoeken nog meer mensen die lid willen worden. Hiermee kunnen we het draagvlak vergroten.’