Staatssecretaris wil geschiedenisboeken in

Een aangenomen motie van de ChristenUnie biedt ruimte om vanggewassen die minstens tien weken op het land staan mee te laten tellen voor de vergroeningspremie. De PvdA-bewindsvrouw lijkt niet aan die wens te willen voldoen.

De staatssecretaris speelt hoog spel. De pragmatische en slimme politica die doorgaans weegt op welk draagvlak ze kan rekenen alvorens een besluit te nemen, toont zich op dit dossier van een onverzettelijke, principiële kant. In de Kamer uitte Dijksma zich ongekend fel.

Dijksma wil de geschiedenisboeken in als bestuurder die de Nederlandse agrosector op een duurzame koers heeft gezet. Er is geen dossier waarop ze dat landschappelijk zichtbaarder kan maken dan op het vergroeningsdossier. Ze maakt dan ook dankbaar gebruik van het vergroeningsinstrument dat haar vanuit Europa wordt aangereikt.

Boeren dienen zich te realiseren dat de vergroeningspremie geen gratis geld is. Het is een maatschappelijke realiteit dat tegenover subsidie een reële vergroting van de biodiversiteit moet staan. Dat doen en willen boeren ook door nieuwe Brusselse GLB-richtlijnen te volgen.

In de ogen van een Kamermeerderheid slaat de staatssecretaris echter door. Dijksma ontkent dat ze een kop op Europese regels zet, maar door selectief te shoppen in de mogelijkheden die Brussel biedt, komt haar aanpak op hetzelfde neer.

Ze legt de lat voor Nederlandse boeren hoger dan in omringende landen. Dat moet ze niet willen. Dijksma dreigt hiermee krediet te verspelen, dat haar op andere dossiers parten speelt. In het parlement, in de boerenachterban en in Europa. Dat is een plek in de geschiedenisboeken niet waard.

Patrick Bramer
Hoofdredacteur Nieuwe Oogst