Elke dag voor de volle 100 procent

Ondanks de warmte blikt Sweep (46) tevreden terug op afgelopen seizoen. ‘We zijn de laatste die nog de oogst van afgelopen jaar in de markt heeft weten te zetten en we zijn ook weer de eerste met de nieuwe oogst. Door die leverzekerheid jaarrond en de goede kwaliteit hebben we een vaste klantenkring opgebouwd.’
In de jaren tachtig stapte zijn vader in de knollenhandel. ‘Dat was een heel andere tijd. Mijn vader verzamelde de oogsten van een paar telers en zette dat af richting industrie. Het was mijn springplank. Wie komt er van school af met het idee om in de knolselderijhandel te gaan? Ik dus.’
Sweep kreeg in 1995 de ruimte om het bedrijf naar eigen goeddunken in te richten. Hij bouwde direct een mechanisch gekoelde bewaarschuur. Vervolgens ging het balletje rollen. Inmiddels staan er meerdere grote schuren met verwerkingslijnen op het perceel, met daaromheen genoeg ruimte om te laden en te lossen.
De groenten kunnen op allerlei wijze worden verpakt. ‘We hebben bij de opbouw veel aandacht besteed aan hygiëne, conditionering, traceability en voedselveiligheid’, zegt Sweep.
Op jaarbasis verhandelt A&P Sweep bv 52.000 ton knolselderij, wortelen en koolraap. De loodsen voor 7.000 ton opslag worden na het knollenseizoen gebruikt voor het drogen en de opslag van uien. Ook zijn vrouw Susan en compagnon Cees Izelaar draaien mee. In totaal werken tien man personeel op het bedrijf.

Risicospreiding

In 2010 heeft de West-Brabander het uienschilbedrijf Jakova gekocht. ‘Per dag gaan twee tot drie vrachtwagens geschilde uien naar afnemers in de Benelux en Frankrijk.’ Vanuit dit bedrijf worden ook soepgroente- en pastapakketten verkocht aan supermarktketen Jumbo. ‘We hebben zo de risico’s wat gespreid en ons bedrijf toekomstbestendiger gemaakt.’
En alsof het niet genoeg is, heeft Sweep zijn eigen areaal flink weten uit te breiden tot een kleine 90 hectare. Hij teelt samen met een buurman plantuien, koolraap, erwten, tarwe, suikerbieten en uiteraard knolselderij.
‘Ik vind het leuk om zelf ook te telen’, zegt de ondernemer. ‘Ik ben daar heel fanatiek in. Ik wil alles van de teelt tot op de bodem uitzoeken. Ik ben ook van mening dat als je serieus teelt, er altijd geld mee te verdienen is. Op de prijs heb je niet altijd invloed, maar wel op de kwaliteit en het volume.’
Sweep bewandelt daarbij niet altijd de meest voor de hand liggende weg. Zo is hij met een groep telers uitgebreid aan het experimenteren met een plantafstand van 75 centimeter in plaats van de gebruikelijke 50 centimeter. ‘Je zou zeggen dat het rendement van een hectare altijd lager is, maar knolselderij is gevoelig voor ziekten. Door meer licht en lucht toe te laten, krijgen we sterkere knollen die we ook beter kunnen bewaren. We willen goede spullen telen en zijn graag een proeftuin voor allerlei nieuwe technieken op het gebied van rassen, bemesting, opslag en teelttechniek. Het zijn de kleine dingen waar het om draait en dat zie je terug in het rendement.’
Om de Duitse markt goed te bedienen, werkt hij daar samen met een teler. Zo kan hij profiteren van de local-for-localtrend. ‘Als er in Duitsland oogst voorradig is, kunnen we dat leveren en anders leveren we vanuit Nederland.’
De afgelopen jaren was ongeveer 60 procent van de omzet voor de versmarkt, 20 procent voor de snijderij (salades) en 20 procent voor de industrie. Met ongeveer honderd telers heeft Sweep een contract. ‘In principe telen de leveranciers voor de industrie, maar ik probeer goede groente altijd voor de versmarkt te verkopen. Zo creëer ik meerwaarde voor de teler en voor ons bedrijf.’
De ondernemer luistert goed naar de markt. Hij verwacht dat duurzaamheid de komende jaren volop in de belangstelling staat, maar consumenten blijven prijsbewust. Telers kunnen hierop inspelen.
‘Ik geloof niet per definitie in biologische teelt. We kunnen er echter wel veel van leren. Met een inspanning van 20 procent kunnen we ongeveer 80 procent van de verduurzaming realiseren. Deze stap maken we graag. Als we ook allemaal die laatste stap richting het maximale willen zetten, prijzen we onszelf uit de markt.’