Bretagne

Afgelopen zondag zijn we teruggekomen van een vakantie in Bretagne. Het was mooi, nee fantastisch, om zo met het gezin wat te luieren aan een goudgeel strand. Het kost me dan weinig moeite om eens niet aan al die dagelijkse beslommeringen van thuis te denken.
Alhoewel, tussen al het roze bloot gingen mijn gedachten toch even, merkwaardig genoeg, naar mijn bescheiden varkensstapel. Een paar maanden geleden voorspelden varkensmarktanalisten ons alsmaar stijgende prijzen. Er was, zo riepen de deskundigen, immers een groeiende vraag en krimpend aanbod. ‘En met het WK voetbal in het vooruitzicht en als Duitsland en Nederland ver zouden komen, dan zouden we wel eens richting de 2 euro kunnen gaan.’
Welnu, Nederland kwam heel ver, Duitsland werd Weltmeister en de prijs donderde de laatste weken met bijna 20 cent omlaag. Eigenlijk verbaast het me niks; we hebben als vleesproducenten de slag (voorlopig) verloren. Tegenover Tönnies en haar vrienden zijn we helemaal geen partij. Hun marktmacht is te groot, oftewel de onze veel te klein. We hebben het trouwens zelf laten gebeuren door al decennialang niet echt te willen investeren in verwaarding en vermarkting van het vlees.
Vion, voorheen Dumeco, voorheen Encebe, heeft ongetwijfeld de beste intenties. Hun opdracht was/is immers als marktleider een prijs te zetten. Echter, met alleen maar goede bedoelingen kun je deze markt niet winnen, er is ook nog wat competentie voor nodig. Op dit moment heeft de directie als ‘target’ gesteld om eerst zelf maar eens wat spek op de ribben te krijgen om maar eens in varkenstermen te blijven, dus een prijs met voldoende marge voor de boer laat nog wel even op zich wachten.
In de melkveehouderij hebben we het gelukkig een stuk beter georganiseerd. Al jaren investeren we duizenden euro’s per bedrijf, elk jaar weer, in onze coöperatie. Het legt ons geen windeieren. Over het bedrag dat je in je eigen zuivelcoöperatie stopt, krijg je bovendien nog een rente die vaak hoger is dan de rente die leden aan hun bank moeten betalen. Op dit moment beuren we echt centen per kilo melk meer dan collega’s die hun melk aan de bulkmarkt verkopen. Ik zie dat verschil de komende jaren trouwens alleen maar groter worden.
Het zou natuurlijk beter zijn als er veel meer collega’s zijn die de overtuiging delen dat je problemen, of moderner gezegd uitdagingen, beter in gezamenlijkheid, dus met een coöperatie, kunt aanpakken dan ieder voor zich.
Bretagne is een mooi stukje Frankrijk met trouwens weinig varkens. Laten we proberen dat dit zo blijft.

Peter Verberne