Boeren in beeld voor EHS-beheer

Mike Schellart Voor het beheer van Bodegraven-Noord zijn vier boeren in beeld die met hun bedrijf aan de EHS grenzen. Agrarische natuurvereniging De Parmey heeft hiervoor een ‘stapstenenplan’ ontwikkeld dat kan rekenen op draagvlak. Daarnaast hebben twee boeren in Driebruggen voor hun deel een inrichtingsplan gemaakt.
De gesprekken hierover zijn volop gaande met de betrokken partijen, waaronder provincie Zuid-Holland, gemeente Bodegraven-Reeuwijk, waterschap De Stichtse Rijnlanden en natuurorganisaties. ‘We zijn positief gestemd en hopen dat het vertrouwen niet wordt beschaamd’, zegt Mieke Vermeer namens LTO Noord Bodegraven en omstreken en lokale agrarische natuurverenigingen.
Dat vertrouwen is in Bodegraven en de Meije niet lang geleden beschadigd door de kwestie rond de Meijegraslanden (500 hectare EHS) waarvoor boeren moeten wijken of worden belemmerd in hun bedrijfsvoering.
De EHS in Bodegraven-Noord en Driebruggen moet de Natura 2000-gebieden Nieuwkoopse Plassen en Broekvelden, Vettenbroek & Polder Stein met elkaar verbinden. Het gebied staat niet nog definitief vast. Provincie Zuid-Holland kan de grenzen nog ‘in- en uitdeuken’.
Aanvankelijk werd ingezet op het beheer van de EHS door twee natuurboeren. ‘Echter, de succesformule van een natuurboer is niet overal te kopiëren. Elk gebied staat op zichzelf. Dit gebied is niet te behappen door één of twee natuurboeren.’
De natuurboeren zijn vooralsnog van de baan en de huidige gangbare boeren in beeld. ‘Drie van de vier melkveehouders in Bodegraven-Noord hebben nieuw gebouwd. Zij kunnen het beheer op professionele wijze integreren in hun bedrijfsvoering. De vraag is nu wat het wisselgeld wordt’, aldus Vergeer. Bovendien beheren de boeren al gronden van Staatsbosbeheer en Natuurmonumenten in het gebied.
Het wordt nog een hele puzzel, stelt Vergeer. ‘Ook particuliere eigendommen vallen binnen de EHS. Hier zal in- of uitgedeukt moeten worden of maatwerk voor moeten komen. Dat wordt best lastig omdat aangrenzend aan de gebouwen weinig grond beschikbaar is, waardoor de verkaveling wordt verbeterd.’
Ook moet er geen schaduwwerking van de EHS uitgaan, vinden LTO Noord en de agrarische natuurverenigingen. Ganzenoverlast, overwaaiend onkruid en stikstofgevoelig schraal grasland zijn hiervan schrijnende voorbeelden, aldus Vergeer. ‘We willen garanties dat bedrijven zich kunnen blijven ontwikkelen.’