Onvoorstelbaar

Mijn dochter Annemiek heeft in Koerdistan een teelt- en handelsbedrijf met twintig personeelsleden. Haar bedrijf is gespecialiseerd in de productie van landbouwproducten en levert met name aan hotels in de regio. Ook importeert zij producten vanuit Nederland.
Afgelopen week werd Annemiek geïnterviewd voor Radio 1 over de situatie in de regio waar zij woont en werkt. Het is voor ons westerlingen onvoorstelbaar dat in Irak, 100 kilometer bij haar vandaan, mensen als beesten worden afgeslacht. Vooral de reacties op het interview van de ex-collega’s van mijn dochter van DLV Fruitteelt vond ik hartverwarmend.
Er gebeurt erg veel in de wereld momenteel. Soms lijkt alles ver weg, maar zijn de gevolgen dichtbij te merken. Dinsdag zag ik premier Mark Rutte op tv, die aankondigde dat er nog meer sancties komen tegen Poetin en de zijnen. Weet hij wel dat hij hiermee een kwetsbare groep ondernemers raakt? Niet alleen bedrijfsmatig, maar ook iedere agrarische ondernemer en exporteur persoonlijk, zelfs tot in hun ziel.
Allemaal leuk en aardig, maar beseft Rutte wel dat deze groep ondernemers de prijs betaalt van dit beleid? Juist, want de Nederlandse land- en tuinbouw moet het van de export hebben. Dat was vroeger zo en is nu nog steeds zo. Gespecialiseerde handelshuizen zijn actief over de hele wereld, maar zeker richting Rusland.
Dat wordt nu abrupt afgebroken en al degenen die investeerden in de export naar Rusland, vangen nu de klappen op. Beseffen Rutte en de zijnen wel dat 5 procent van de Nederlandse bevolking het gelag betaalt en dat de rest er geen weet van heeft en toekijkt.
De EU-bijdrage aan het wegvallen van deze afzetmarkt is natuurlijk een lachertje. Staat LTO er wel achter? Ik heb gelezen dat alleen telers die zijn verbonden aan telersverenigingen die meestal onder een veiling hangen op een maximale bijdrage kunnen rekenen. DPA juicht dat toe. De rest van de telers moet genoegen nemen met de kruimels.
Daar wordt dan een organisatie jarenlang opgetuigd met GMO-subsidies, maar uiteindelijk komt geen rooie cent bij de telers terecht. Ik noem dat pure discriminatie.
Voorts vind ik het onvoorstelbaar dat de telers wel hun producten bij de voedselbank kunnen afleveren, maar dat de supermarkten hun verantwoordelijkheid richting de telers niet nemen. Als het erop aankomt, laten ze hun leveranciers en telers in de kou staan.
Het lijkt mooi, maar het blijft te zot voor woorden dat een kilo appels of peren bij de supermarkten voor 1 euro of meer in de schappen ligt, terwijl aan de teler ongeveer 20 cent wordt uitbetaald. Dit terwijl de kostprijs ervan voor de teler boven de 30 cent ligt.

Roef van Waarden