‘We zijn er beter uitgekomen’

Voor Kranenburg en zijn gezin staat de wereld deze maanden op zijn kop. Een maand geleden zijn ze verhuisd naar hun nieuwe boerderij grenzend aan de Wolvenpolder, een kleine kilometer verderop van de oude. Nu moeten alle afspraken met gemeente Spijkenisse gestalte krijgen waaronder de landbouwweg en de drainage, zodat Kranenburg verder kan boeren.
De verplaatsing had heel wat voeten in aarde en was een hele puzzel. ‘De afgelopen vijf jaar zijn omgevlogen. We hebben lang in een onzekere situatie gezeten. Maar als alles voor elkaar komt wat ons is beloofd, is het een hele vooruitgang’, vindt de ondernemer.
In 2008 nam Kranenburg het akkerbouwbedrijf van zijn ouders over die vrij vroeg overleden. ‘Niet veel later kwamen de plannen voor een natuur- en recreatiegebied, inclusief een peilverhoging. Dat zou invloed hebben op mijn land en vooral de boerderij. Het water komt eromheen te liggen, waardoor die zou verzakken. Ook moest er watergang dwars door mijn land komen.’
De plannen van Spijkenisse en provincie Zuid-Holland behelzen een natuur- en recreatiegebied van 140 hectare, genaamd De Uitwaaijer. Daarvan ontwikkelt de provincie de Wolvenpolder (45 hectare), onderdeel van Deltanatuur. Daarnaast legt de gemeente in opdracht van het Rijk de Groenzone langs het Spui aan, waarbij waterschap Hollandse Delta een nieuw watersysteem met peilverhoging realiseert.
Om dat voor elkaar te krijgen had Spijkenisse land van Kranenburg nodig. ‘We hoefden niet echt weg, maar een keuze was er niet.’ Naast bezwaar maken tegen het bestemmingsplan ging Kranenburg met de gemeente in gesprek. ‘Je kont tegen de krib gooien, werkt niet. Ook wilde de gemeente een oplossing.’

Verlengde A4

Spijkenisse kon immers niet anders. Reden is dat het traject van de geplande verlengde A4 dwars door het land van Kranenburg loopt. Uitkopen voor natuur is dan onmogelijk, omdat de bestemming in dat geval moet veranderen en de rijksweg er niet kan komen.
Toch verliepen de gesprekken stroef. Kranenburg stapte zelfs met hulp van LTO Noord en zijn advocaat naar de Raad van State. ‘We moesten wel, want de termijn van de bezwaarprocedure verliep en dan heb je geen poot meer om op te staan.’
Uiteindelijk schoven wethouders Christel Mourik en Dirk van der Schaaf bij de gesprekken aan. ‘Zij zijn ook persoonlijk bij ons langs geweest. Dat praatte een stuk gemakkelijker, omdat zij direct besluiten kunnen nemen. Toen kwam het proces in een stroomversnelling. We wilden best meegaan in de plannen onder de voorwaarde dat we niet kleiner zouden worden.’
Bestond het oude bedrijf van Kranenburg uit 65 hectare akkerbouwgrond en 22 hectare grasland waarop hij zijn tachtig fokschapen en 27 pinken van een andere boer liet grazen, nu heeft hij 80 hectare akkers en zo’n 30 hectare grasland, waarvan 10 hectare in tijdelijk pacht. Door de ruil sluiten zijn kavels beter op elkaar aan en heeft hij een betere aardappelbewaring.
Al met al is Kranenburg tevreden. ‘Je hoort en leest verhalen over verplaatsingen. Vroeger ging dat beter. Nu is de situatie anders en moet je moeite doen om je eigen bedrijf volledig terug te krijgen, laat staan er beter uit te komen.’
Keerzijde is dat hij heel wat deskundigen heeft versleten. ‘We hadden in eerste instantie de rechtsbijstand ingeschakeld. Verschrikkelijk was dat, die hebben we gauw opgezegd. Vervolgens hebben we een advocaat, fiscalist en adviseur/makelaar van DLV in de arm genomen. Fikse rekeningen, maar de moeite waard.’
Zeker tijdens de ‘spannende onderhandelingen’ met de gemeente vervulden zij een belangrijke rol voor Kranenburg. ‘Zij zijn niet emotioneel betrokken en houden het zakelijk. Daar hebben we veel steun van gehad.’
Kranenburg is nu een van de twee resterende boeren in het uiterste oostelijke puntje van Voorne-Putten. De anderen zijn gestopt of uitgekocht.
Bang dat hij alsnog moet wijken voor de A4 is hij niet. ‘Tegenhouden kan je ‘m niet, maar de weg staat niet in de top 10 van de rijksoverheid. Er wordt al decennia over gesproken. Mijn opa heeft mij eens een kaart van 1960 laten zien, waarop die weg was ingetekend.’
Ook vreest de akkerbouwer de invloeden van de omliggende natte natuur niet. ‘Er ligt een dijk tussen de Wolvenpolder en mijn akkers. Ik hoop dat het meevalt met overwaaiend onkruid.’
Langs het Spui zitten al jaren grote aantallen ganzen. ‘Het is afwachten hoe de schade uitpakt. Ik verwacht daar niet veel verandering in. De percelen zitten ook dicht tegen de huizen van Spijkenisse aan.’
De akkerbouwer realiseert zich terdege dat bij een natuurgebied boert. ‘Dat heeft ook wel wat. Je ziet lepelaars, roofvogels en reeën. Zolang ik er geen schade van heb, vind ik het oké.’

Educatietak

Kranenburg ziet ook kansen. ‘We hebben ideeën om een educatietak erbij te nemen. Deze zomer hebben we al schoolklassen op ons bedrijf gehad. Daar willen we iets mee. Dit is een boerenbedrijf dat is geïntegreerd in natuur. Dat biedt mogelijkheden. We zitten hier ook aan een fietsroute en er zijn veel wandelaars.’
Vandaar dat Kranenburg er wel oren naar heeft om de natuur in de Wolvenpolder te beheren. Provincie Zuid-Holland heeft immers nog geen partij daarvoor gevonden. ‘Dat zou mooi zijn, want ik kan dat combineren met mijn gangbare bedrijf. We kunnen er echte Hollandse schapen, zoals de zwartbles, of ander vee in het land laten grazen. Er ligt al een afrastering, dus Schotse Hooglanders kunnen prima.’
Ook wil de ondernemer graag zijn oude parttime baan bij een grondboorbedrijf oppakken. ‘Anderhalf jaar geleden ben ik ermee gestopt om dit traject af te ronden. Ik deed het werk graag. Je komt op andere plekken en je bent eens met iets anders bezig dan alleen aardappelen en suikerbieten.’