Maak eens een praatje in de supermarkt

Duizenden van u bezochten deze week evenals ik de vakbeurs ATH in Biddinghuizen. Terwijl velen van u zich vergaapten aan trekkers, oogstmachines en ander materieel, dwaalden mijn gedachten af naar een discussie op de redactie eerder die week.
De discussie betrof de mate waarin agrarisch ondernemers zich verdiepen in andere schakels in de voedselketen. De mate waarin boeren en tuinders zich inleven in hoe een collega-ondernemer met een supermarkt, horecazaak of groothandel zijn brood verdient.
Ik zag op de ATH met eigen ogen hoe boeren zich urenlang vermaken met trekkers en werktuigen. Maar met welke gedachten en intenties lopen ze door de supermarkt? Mijn stelling is dat ze vooral oog hebben voor de prijskaartjes op het schap. Of men vindt de prijs te hoog (de supermarkt verdient meer aan het product dan u) of juist te laag (voor die prijs kan de boer geen marge maken).
Mijn vrijblijvende advies zou zijn om eens een praatje te maken met die supermarkt- of horeca-ondernemer. Hij staat tenslotte het dichtst bij de consument. Tegen welke problemen loopt hij aan? In hoeverre communiceert hij over de herkomst en kwaliteit van uw product? Hoe tracht hij zich te onderscheiden? Wat vraagt hij van toeleveranciers?
Ik durf de stelling aan dat u in zo’n gesprek tot verrassende inzichten komt. Inzichten die u kunt meewegen bij investeringsbeslissingen in uw bedrijf. Boeren en tuinders die anoniem produceren voor een bulkmarkt, kunnen ervan verzekerd zijn dat hun inkomen wordt bepaald door de grillen van de markt.
Boeren en tuinders die bijdragen aan een stuk onderscheidend vermogen van de horeca of supermarkt, maken op z’n minst meer kans om mee te delen in die hogere marge. Daarvan kunt u dan weer een trekker aanschaffen.