‘We kijken niet graag achterom’

Een warme maaltijd tussen de middag en ’s avonds brood. Waarschijnlijk ging het in de jaren dertig van de vorige eeuw ongeveer ook zo op de Annahoeve, toen de opa van Paul op deze plek de boerderij met koeien en varkens begon. Zoon Paul nam de boerderij in de jaren zestig over en tien jaar geleden ging het stokje over naar de jongste Paul.
‘Dat was een heftige tijd’, blikken Paul en Ingrid Hazenberg terug. ‘Eind 2003, toen de voorbereidingen voor de overname al in gang waren gezet, werd de vader van Paul ongeneeslijk ziek’, vertelt Ingrid. ‘Hij is in juni 2004 overleden. Het liefst had hij de boerderij op zijn 65ste overgedragen, zodat hij het rustig aan kon gaan doen en zo af en toe mee kon helpen. Helaas is het niet zo gegaan.’
Deze ingrijpende gebeurtenis en het feit dat Pauls moeder al jaren aan de spierziekte MS lijdt, heeft het levensmotto van de melkveehouders grotendeels bepaald. ‘Pluk de dag, werk hard, maar vergeet niet te genieten. Boer zijn is een manier van leven en tegelijkertijd ook zeker mijn hobby. Dat moet ook wel, anders houd je dat niet vol. Je maakt toch weken van minimaal zeventig uur’, vertelt de melkveehouder.
Die uren gaan onder meer op aan het verzorgen van het vee. Hazenberg is fervent voorstander van het weiden van koeien. Dat heeft alles te maken met het imago van de melkveehouderijsector. ‘Ik ben ervan overtuigd dat een goed imago bijdraagt aan een goede prijs voor de melk. Het weiden van koeien is goed voor ons imago. Je moet laten zien wat er gebeurt, transparant zijn. In principe kan elke melkveehouder zijn koeien naar buiten doen, al is het alleen maar jongvee of droge koeien’, stelt hij.
‘Een goed imago komt niet zomaar uit de lucht vallen. Daar moet je iets voor doen. In mijn ogen denken te veel boeren hier te gemakkelijk over en vinden ze het lastig om de koeien te weiden’, vervolgt Hazenberg.
‘Het gaat niet alleen om het verlagen van de kostprijs’, vult zijn echtgenote aan. ‘Nederland is te klein voor steeds maar intensiever en kostprijs verlagend. Dan moet je ergens heen gaan waar genoeg ruimte is, zoals Canada of zo.’

Melkrobots

Toch zal het koppel Holstein-Friesians waarschijnlijk over enkele jaren deels binnen moeten blijven. In de nieuwe serrestal zijn al voorbereidingen getroffen voor de komst van twee melkrobots, vertelt Paul Hazenberg. ‘Ik wil het over enkele jaren toch iets rustiger aan kunnen doen. Ik sta er in de stal in principe alleen voor en ik melk de koeien nog in een verouderde 2x7 melkstal.’
‘Bovendien zijn we ondernemers en willen we onszelf en ons bedrijf blijven ontwikkelen. Dat vinden we leuk. We kijken niet graag achterom en zijn altijd met de toekomst bezig. Stilstand is achteruitgang.’
Ook Ingrid, dochter van een melkveehouder, zit niet bepaald stil. Toen hun jongste dochter op komst was, besloot ze haar baan als basisschoollerares op te zeggen. Naast de dagelijkse zorg voor de drie kinderen runt ze sinds enkele jaren een boerderijwinkeltje aan huis. Daar verkoopt ze vleespakketten van eigen koeien.
‘We houden een paar vleeskoeien van het ras Belgisch witblauw. Een slager in Helvoirt slacht zo’n zes keer per jaar een koe en maakt daar de pakketten van die we hier verkopen. Daarnaast hebben we boerenkazen, lokale biertjes en zuivelproducten. Daarvoor werken we samen met boeren en kwekers uit de buurt en natuurlijk de Duinboeren. Wij zijn wel mensen van de samenwerking.’
Er zijn al plannen in de maak om het winkeltje, waar nu nog de bijkeuken voor is opgeofferd, een nieuwe plek te geven. De roosters aan de voorkant van de oude jongveestal worden op termijn vervangen door een winkelvloer. ‘Dat is ook nodig, willen we het serieus blijven doen’, stelt Paul Hazenberg. ‘Het winkeltje is toe aan een nieuw impuls.’
Aan de oevers van een pas uitgegraven poel naast het woonhuis, die onder andere dienstdoet als bluspoel, willen de ondernemers een moestuin aanleggen waar burgers zelf hun groenten kunnen kweken. Wat er te veel is geteeld, belandt in de winkelschappen.
Naast al deze toekomstplannen heeft de melkveehouder dagelijks zijn handen meer dan vol aan de koeien en de 45 hectare grond die hij in gebruik heeft. ‘Op dit moment is het genoeg voor de ruwvoervoorziening, maar op termijn zal er toch extra grond bij moeten komen. We zitten hier op droge zandgrond en met het weer weet je het maar nooit. Dit jaar was overigens perfect. Het kan mij niet genoeg regenen.’
Wat betreft de veestapel is Paul bezig met het kruisen van Holstein-Friesian met Brown Swiss. ‘Mijn doel is een levensproductie tussen de 45.000 en 50.000 liter. Nu is dat nog hooguit 39.000 liter, als de koeien worden afgevoerd. Daarvoor moet de gemiddelde leeftijd van mijn koeien omhoog van vijf naar zeven jaar.’

Serrestal

Acht maanden geleden is de nieuwe serrestal in gebruik genomen en dat was hard nodig, stelt Hazenberg. ‘De oude stal was echt aan vervanging toe. Ik had ligboxen voor 65 koeien en had er inmiddels 80. Ik moest er hard aan trekken om het allemaal op orde te houden en de koeien maximaal te laten presteren.’
De keuze voor een serrestal komt vooral voort uit esthetisch oogpunt. ‘Het is wat anders dan anders en ik vind het vooral een mooie stal. Bovendien was de bouw een stuk goedkoper dan een gangbare stal. We hebben een mestscheider die de mest als het ware uitperst. De dikke fractie komt terecht in de diepstrooiselboxen en de dunne mest vangen we op in een speciaal bassin.’
De 2.200 vierkante meter biedt plaats aan 90 koeien en 60 stuks jongvee. Dat moet op korte termijn groeien naar 105 koeien. ‘We kunnen er 135 kwijt, maar die stap zetten we nu nog niet. Eerst maar eens afwachten wat er gaat gebeuren na het wegvallen van het melkquotum en de ontwikkelingen op de voer- en mestmarkt. Uiteindelijk willen we wel naar dat aantal groeien. Daar ben je immers ondernemer voor, toch?’

Lees ook

Marktprijzen

Meer marktprijzen

Laatste nieuws

Nieuwste video's

Kennispartners

Meest gelezen

Nieuw op MechanisatieMarkt.nl

Meer advertenties

Vacatures

Weer

  • Vrijdag
    14° / 7°
    70 %
  • Zaterdag
    15° / 7°
    70 %
  • Zondag
    15° / 5°
    20 %
Meer weer