‘We laten ons niet weer belazeren’

Hoe zat het ook al weer? Guus de J. uit Schinnen vervult vanaf 1999 jarenlang diverse functies bij SGL en daaraan gelieerde organisaties en stichtingen. Zo was hij tot eind 2010 enig lid van de raad van bestuur en tevens bestuurder van Stichting Zorg en Ondersteuning (SZO), die met dochteronderneming Tara-Manda BV miljoenen ontvangt van SGL voor voorzieningen voor gehandicapten. Desiree T., partner van De J., is directrice van Tara-Manda.
Ook was De J. bestuurder van Stichting Vrienden van SGL, die geld inzamelt voor niet-zorggerelateerde uitgaven van SGL en directeur van Speciaal Vervoer Limburg BV (SVL), dat het vervoer van SGL-cliënten voor zijn rekening neemt. Oftewel: De J. had het bewind der zaken in de hand.

Aanbod

Peter en Clarina Roebroek komen in 2003 voor het eerst in contact met De J. ‘In 2004 zijn we de zorgtak gestart, als neventak van het melkvee- en akkerbouwbedrijf’, vertelt Clarina. ‘Vanaf die tijd ontvingen we SGL-cliënten op de boerderij. Een en ander was verbouwd voor de opening in 2004, SGL heeft dit gedeeltelijk gefinancierd. In 2007 kwam Tara-Manda met het aanbod de hele boerderij te kopen en Peter en ik kregen een dienstverband aangeboden bij Tara-Manda. Voor ons leken het twee vliegen in één klap: we konden het werk blijven doen dat we graag deden en het financiële gedeelte was getackeld. En zo geschiedde.’
In 2010 kocht het echtpaar een agrarisch bedrijfje aan de Molenweg in het gehucht Swier, op een steenworp afstand van A gen Ling. Clarina bleef werken bij A gen Ling, Peter ging aan de slag op de nieuwe boerderij en bleef het vee verzorgen bij A gen Ling.

Koeien moesten weg

‘In 2011 werd het eerste scheurtje zichtbaar’, vertelt Peter. ‘Toen moesten de koeien bij de zorgboerderij opeens weg. Dat was een klap. Vooral voor onze zoon Max. Op de vraag ‘Waarom?’ kwamen alleen vage antwoorden. Het was onverteerbaar. Dat gezonde koeien zomaar verkocht werden, konden wij niet bevatten. De dag dat de koeien daadwerkelijk werden weggehaald, was een inktzwarte dag voor ons hele gezin.’
Het gezin had geen keus; de zorgboerderij en dus de koeien waren per slot van rekening niet meer hun eigendom. Achteraf rees het vermoeden dat De J. geld nodig had, omdat de Belastingdienst toen al achter hem aanzat. Niet veel later gingen het terras en de winkel bij de boerderij dicht. De arbeidscontracten van Peter en Clarina worden ontbonden. Peter kan gelukkig snel aan de slag bij een bedrijf in de buurt.
In de zomer van 2012 laat het Openbaar Ministerie beslag leggen op de woningen van Guus de J. en Desiree T. De FIOD doet onderzoek naar fraude met zorggeld van SGL-cliënten en justitie merkt de twee aan als verdachten. De raad van toezicht van SGL ontslaat De J. uit de functies die hij nog bekleedt bij de stichting. Een paar maanden daarna breekt SGL definitief met Tara-Manda. In november 2013 wordt De J. opnieuw gearresteerd.

Terug

In februari 2014 kreeg de familie Roebroek de vraag of ze A gen Ling wilde terugkopen. Peter: ‘Eén geluk hebben we gehad: destijds hebben we enkele percelen grond niet verkocht; die waren nog altijd van ons. We hebben de gebouwen teruggekocht en konden de zorgboerderij nieuw leven inblazen. Maar we hadden onszelf wel een voorwaarde gesteld: we gaan dingen anders doen.’
Met zoon Max hebben Peter en Clarina een vof opgezet. Max verzorgt bij A gen Ling de opfok van jongvee voor een melkveehouder in de buurt. De eerste dieren staan inmiddels in de stal, de rest komt in januari. Dat combineert Max met zzp-werk. In totaal is er plek voor 120 dieren en er wordt nog een stuk bijgebouwd voor de dragende koeien. De Lakenvelder-koeien blijven op het bedrijf, maar overwinteren in Swier.
Peter is verantwoordelijk voor het agrarische werk. Clarina neemt de zorgtaken op zich. Momenteel volgt ze hiervoor een opleiding tot verzorgde IG, die ze bijna heeft afgerond. ‘Er komen hier straks tien tot vijftien zorgcliënten per dag’, vertelt ze. ‘Ik wil bewust geen grote aantallen meer, zodat ik de individuen meer persoonlijke aandacht kan geven. Van tevoren kijk ik of een cliënt hier past, of hij/zij feeling heeft met de dieren en het werk leuk vindt. Ik ben ervan overtuigd dat deze groep mensen veel meer voor de maatschappij kan betekenen dan ze nu doet. Vaak wordt geredeneerd vanuit wat deze mensen niet kunnen, maar ik kijk liever naar wat ze wél kunnen.’
Bijzonder is ook dat het Citaverde College praktijklessen geeft op A gen Ling. Peter: ‘Ze zetten nu een fokprogramma voor konijnen op. Er worden nog hokken bijgebouwd. Doen ze allemaal zelf. Er komen ook nog varkens. Ook is er een ruimte voor cavia’s en vogels. Ik merk dat de leerlingen dit veel interessanter vinden dan droge stof uit een boek.’
In de boerderijwinkel bij A gen Ling worden vleespakketten van de Lakenvelders verkocht. Daarnaast zijn er allerlei lekkernijen verkrijgbaar, waaronder zelfgemaakte jam, gemaakt van de appels, peren, pruimen en kersen die de familie teelt. Het terras is inmiddels ook weer open. Daar kunnen bezoekers een kop (luxe) koffie krijgen met een broodje en een ijsje toe.
Clarina: ‘Terugkijkend kunnen we wel stellen dat dit een heel harde leerschool is geweest. Het zorgde voor veel stress en verdriet binnen ons gezin. We stonden stil, gingen achteruit. Maar ons gezin is hechter geworden hierdoor en zakelijk gezien staan we nu steviger in onze schoenen. We laten ons niet twee keer belazeren. Er gloort hoop, er is weer een doel, we weten waar we het voor doen.’
De zaak tegen Guus de J. loopt nog.