Voedseltekort

Deze week zat ik televisie te kijken, toen er op het Journaal werd verteld dat de grote leiders een plan hadden bedacht voor het dreigend voedseltekort.
De probleemstelling was als volgt: ‘Als de wereldbevolking zo doorgroeit als dat op dit moment het geval is, dan hebben we over veertig jaar een keer zo veel voedsel nodig.’
Vanavond op het Jeugdjournaal legde een opa aan kinderen van een jaar of 11 uit dat toen hij een tiener was, hij in de Tweede Wereldoorlog naar Friesland is gestuurd om de hongerwinter te overleven.
Buiten het verdriet van de oorlog en het verlaten van zijn ouders heeft hij een fantastische tijd gehad.
Na alle angst en honger was er in Friesland genoeg eten, mochten ze op klompen lopen en was er vrijheid wat ze in het bezette Westen niet hadden.
Gebrek aan eten is een probleem van het verleden en wordt een probleem van de toekomst. Toch is het dan raar dat een gemiddelde Nederlander het nu niet belangrijk lijkt te vinden. Maar misschien is het ook wel niet zo heel raar.
Brood dat een dag oud is, wordt niet meer aangeboden in de winkel, witlof met bruine blaadjes wordt afgevoerd en komkommers met beschadigingen worden aan de varkens gevoerd.
Willen we protesteren tegen de boycot van Rusland, dan gooien we de Dam in Amsterdam vol met tomaten.
Als je ziet hoeveel eten er in de container beland bij de gemiddelde snackbar. Bakjes vol patat, halve broodjes hamburger en saus, heel veel saus, belandt zo in de prullenbak.
Dit is hoe we tegenwoordig omgaan met eten en wat we normaal zijn gaan vinden.
De grootste problemen in de afzet van groenten, vlees en eieren liggen in het feit dat er te veel producten zijn in ons stukje wereld.
De oplossing van onze grote leiders zat ‘m in het feit dat mensen uit landen zoals dat van ons de wereld ingaan en onze kennis delen met de derdewereldlanden. Met deze kennis moeten ze in die landen over veertig jaar genoeg vaardig zijn om zelf hun eten te verbouwen.
Wat wil ik hier nou mee zeggen, ja dat weet ik eigenlijk ook niet precies.
Dat het op de wereld niet eerlijk is verdeeld, dat weten we allang. Dat we hier verwend zijn, dat weten we ook allang.
Misschien kunnen we alle boeren en tuinders die deze crisis niet overleven naar de derde wereld sturen om hun kennis daar te verspreiden.
Dan hebben we in ieder geval allemaal wat te eten.

Inge de Vries