Niet te volgen

De eerste najaarsstorm raasde deze week over het land. Buien sloegen tegen de ruiten, bomen verloren zware takken en blokkeerden de weg en her en der in het land vlogen dakpannen van de daken van boerderijen. Dat is even wennen. Nog geen vijf dagen geleden konden we bij wijze van spreken in onze korte broek naar buiten, de kozijnen schilderen, de was buiten drogen en er met de kinderen op uit om een fietstochtje te maken.
Maar aan dat mooie weer van de afgelopen maanden is abrupt een einde gekomen. Het is herfst, maar het duurde lang voordat het sombere en koude weer zich aandiende. Tijd voor een trui en een jas.
Maar laten we vaststellen dat we een geweldig mooi groeiseizoen achter de rug hebben. Hoge opbrengsten en een goede kwaliteit van de gewassen en nauwelijks problemen bij de oogst.
Natuurlijk speelde de droogte de aardappeloogst een beetje parten, maar echt problemen hebben we niet gehad. Ook niet met het water. Precies op tijd kregen de gewassen de nodige millimeters hemelwater.
Een goede kuil met gras en maïs, mooie aardappelen, appels en peren. Kwaliteit en kwantiteit. Uitgerekend dit jaar krijgen tuinders en veehouders een vette tik op de neus en een harde klap in het gezicht van de tegenmaatregelen die Rusland nam als reactie op de Europese maatregelen.
De boycot hakt erin en het optimisme van velen dat het zo’n vaart niet zal lopen, zakt verder weg nu ook groenten uit Oekraïne Rusland niet in mogen. Fruittelers voelen het, vollegrondstelers voelen het, varkenshouders voelen het: de tegenmaatregelen van Poetin en consorten komen hard aan. De liquiditeit staat op het spel, de cashstroom ligt stil en veel telers en veehouders vragen zich af hoe zij morgen de rekeningen moeten betalen.
Het zegt helemaal niets over het vakmanschap en het ondernemerschap van onze telers en veehouders. Daar ligt het niet aan. Wereldwijd nog steeds toonaangevend; de beste vakmensen. Dan doet het zeer om in Nieuwe Oogst te lezen dat akkerbouwers een flink deel van hun winterpeenareaal onderploegen en dat fruittelers de appels laten hangen, omdat oogsten veel duurder is dan niet oogsten. In diezelfde week lees ik over honger en tekort aan eten elders in de wereld.
Natuurlijk snap ik dat onze groente, fruit en vlees niet zomaar naar de andere kant van de wereld getransporteerd kan worden naar de mensen die honger hebben. Zo zit de wereld niet in elkaar, maar het is soms niet te volgen.

Hans Huijbersvoorzitter ZLTO