Vergroten zonder extra ammoniak

Ter Braak laat dat graag in de praktijk zien aan mensen die zich kritisch uitlaten over de sector. ‘Zo is hier een mevrouw op bezoek geweest die zich vaak negatief over de vleeskuikenhouderij uitliet op een blog. Ze is op uitnodiging van mij hier geweest. We hebben rond gekeken, een kop koffie gedronken en zijn de dialoog aangegaan. Na afloop was er begrip, al bleef ze ten aanzien van bepaalde zaken wel kritisch.’
Daar heeft hij geen enkele moeite mee, stelt Ter Braak. ‘Ze heeft de moeite genomen om in de praktijk te gaan kijken en weet van de hoed en de rand. Maar ik heb geen begrip voor mensen die hun oordeel klaar hebben maar nog nooit een bedrijf van binnen hebben gezien en hun mening baseren op wat Wakker Dier zegt. Ga eerst eens kijken op een bedrijf, zeg ik dan. Bij mij ben je altijd welkom.’

Emissiearm

De 80.000 zogenoemde ‘plofkippen’ van Ruben ter Braak zijn sinds vijf jaar gehuisvest in een nieuwe stal in een landbouwontwikkelingsgebied (LOG) in Langeveen. De locatie ligt op 2,8 kilometer van Natura 2000-gebied Engbertsdijksvenen. De natuurgebieden Springendal en Dal van de Mosbeek liggen ruim 5 kilometer verderop.
Op zijn vorige bedrijfslocatie, dicht tegen het dorp Langeveen aan, hield Ter Braak nog 40.000 vleeskuikens. Hij kon zijn bedrijf verdubbelen door op de nieuwe locatie een emissiearm systeem toe te passen.
‘Wij maken gebruik van continue strooiseldroging. Daardoor komt er nauwelijks ammoniak vrij.’ Zo bleek uit onderzoek van Wageningen UR dat zijn kuikens op de oude locatie 80 gram ammoniak produceerden, nu is dat slechts 21 gram. Daardoor hoefde de pluimveehouder geen ammoniakrechten te kopen voor de nieuwe locatie. Ook luchtwassers zijn niet nodig.
Uiteraard doorliep Ter Braak de nodige procedures om zijn vergunningen op orde te krijgen. Niemand maakte bezwaar. ‘Maar je moet je zaakjes niet alleen milieutechnisch regelen. Het is ook belangrijk dat je transparant bent naar je omgeving en doet wat je zegt.’
Zo regelde Ter Braak met de bewoners van de dichtstbijzijnde burgerwoning dat er een aparte toegangsweg naar zijn bedrijf kwam. Ook het beplantingsplan stelde hij in samenspraak met deze buren op.

Proeftuin

Vanwege zijn ervaringen met het beperken van emissie werd Ruben ter Braak gevraagd om mee te doen in het project Proeftuin Natura 2000 Overijssel. ‘Ik leer veel van andere boeren in het project. Ik hoop dat ik zelf op mijn beurt ook bij kan dragen om hun problemen en op den duur ook van andere boeren in Overijssel op te lossen’, zegt hij over zijn deelname.
Ter Braak constateert dat melkveehouders anders met de ammoniakproblematiek omgaan dan varkens- en kippenboeren. ‘Intensieve boeren denken meer aan systemen en techniek. En nemen op een zakelijker manier beslissingen op hun bedrijf. Zo nemen wij makkelijker afscheid van te dure bedrijfsmiddelen. Maar een melkveehouder zal zijn grote en wellicht te dure trekker niet zo gauw wegdoen.’
Volgens Ter Braak proberen koeienboeren op hun bedrijf te sturen door management. ‘Ze bereiken vaak een reductie door relatief eenvoudige maatregelen. Daar kunnen wij als kippenhouders weer van leren.’
Als voorbeeld noemt hij het gebruik van enkelvoudige grondstoffen in het voer en de toepassing van snijmaïs als strooisel. ‘Dat zijn managementmaatregelen waarmee een grote ammoniakreductie valt te halen.’

Toekomst

Zelf is de pluimveehouder uit Langeveen momenteel niet op zoek naar meer emissiebeperkende maatregelen. ‘De noodzaak is er momenteel niet. Mijn NB-wetvergunning is op orde. En ik heb voorlopig ook geen uitbreidingsplannen.’
Hij sluit zeker niet uit dat hij in de toekomst over stapt op een andere manier van kippenhouden. ‘Maar daarvoor wil ik eerst meer zekerheid dat de supermarkten het eindproduct ook daadwerkelijk in de schappen leggen en dat de consument daarvoor ook gaat betalen. Dan zijn we vijf jaar verder.’