‘Rendabele variatie op landgoed’

Het bedrijf ademt de sfeer van het verleden. Maar waar veel vergelijkbare bedrijven op landgoederen kozen voor bijvoorbeeld een bedrijf met alleen zoogkoeien, kozen Roelof en Janneke Lucas voor diversiteit om de risico’s te spreiden. De werkzaamheden breiden zich daardoor nog steeds uit. Reden om werknemer Thomas ten Hoeve in te huren.
De bedrijfsvoering is gevarieerd: van een akkerbouwbedrijf met pompoenen en graan tot Blonde d’Aquitaine-runderen en opfok van Holstein-jongvee voor de omliggende melkveehouderijbedrijven, waar ze een dagelijkse vergoeding voor krijgen. Maar de hoofdmoot van de werkzaamheden betreft het beheer en onderhoud van 350 hectare land van Natuurmonumenten. Speciale rupsvoertuigen om mee te maaien en het land te bewerken zorgen voor een verantwoord beheer van de grond.
Het is een mooi beeld in deze tijd van het jaar: een fraai landgoed met een bos in herfsttooi, het kasteel De Klencke dat ooit nog in bezit was van een barones, een pachtboerderij en volop de ruimte om vee te houden en vruchten te bewerken. De eigenaar van de bedrijfsgebouwen is Slaghekke. Hij komt in de zomermaanden wekelijks bij goed weer met zijn Harley Davidson het terrein oprijden.
Het bedrijf is gezien de achtergrond van Natuurmonumenten helemaal gericht op biologische landbouw. ‘Daar leer je een goed evenwicht in te vinden’, vertelt Lucas. ‘Voordat we deze uitdaging aangingen, werd je op het AOC voorbereid op reguliere landbouw. Maar dit past nu erg goed bij ons. In het legaat van de laatste barones staat omschreven dat er op dit landgoed een agrarische bestemming ligt.’
De vier bijbehorende gebouwen waren ooit allemaal als boerderij in gebruik en als zodanig gepacht. Nu is dat alleen nog het geval bij het bedrijf van Roelof Lucas. Van een andere boerderij gebruiken ze nog wel het bedrijfsdeel.

Terugverdienen

Het is voor Natuurmonumenten de beste en betaalbare oplossing om het landgoed te kunnen onderhouden. ‘Wij betalen hen pacht. Dat verdienen we voor een deel terug verdiend met het natuurbeheer en onderhoud.’
De zoogkoeien zijn bedoeld voor de handel. ‘De meeste kalveren worden in de winterperiode geboren’, vertelt Lucas. ‘Tussen mei en november lopen ze rond op het landgoed. Dan kunnen wij ze rond september afspenen en van de moederkoe scheiden. Deze opgefokte zoogkoeien worden in één keer per vijftigtal aangekocht door Vleesvee/integratie Twente in Oldenzaal. Dan ontstaat er wat ruimte in het veld en in het werk.’
De teelt van pompoenen is een ander verhaal. Het is zaak om de nodige zorg te besteden aan ploegen, bewerken en zaaien. Het doel is een handzame pompoen te telen. Het bedrijf werd daarmee door stichting Boerderij De Terp geselecteerd om exemplaren voor Albert Heijn te mogen telen. De stichting vermarkt de pompoenen.
‘Het zaaien en wieden gaat met gps. Het verdere wieden wordt gedaan door studenten, waarna het werk even stil ligt totdat het oogsten losbarst. Daar komen veel studentenhanden aan te pas. Dit wordt allemaal geregeld door de stichting. De pompoenen worden gesorteerd na de handmatige oogst.’
In de ene bak komen de pompoenen die voor de Albert Heijn in aanmerking komen, in de andere bak de rest. ‘Dat heeft trouwens niets met kwaliteit te maken. Andere klanten vinden juist die grotere beter.’

Puur geluk

Eenmaal goed en wel aan de keukentafel komt zo nu en dan het besef weer boven hoe bijzonder het leven en werken op een landgoed is. ‘Door dagelijkse beslommeringen en werk vergeet je dat wel eens.’ Even is het stil. Lucas vervolgt: ‘Het is ook puur geluk geweest.’ Roelof en Janneke Lucas waren net bezig zich op een betaalbare boerderij te richten in Polen. ‘Een vriend van ons seinde ons in over dit landgoed. Hij was ook gevraagd om hier te komen wonen en werken, maar hij was al net bezig op een andere boerderij. Hij vond het net wat voor ons, en tipte ons.’
Janneke en Roelof waren jong, net twintig, maar ze hapten toe, omdat ze een ambitie hadden om een boerderij te beginnen. Ze spraken met de landheer Hendriks en Slaghekke. De gesprekken verliepen zo goed dat het stel binnen twee weken al terecht kon op het bedrijf. Ze reden er ook vaak langs toen de bewoner van de boerderij nog niet verhuisd was. ‘Zo’n mooi gevoel was dat’, verwoordt Janneke. ‘Een landgoed.’
Volgend jaar wordt naar verwachting het contract voor pachtboerderij en Natuurmonumentenland weer verlengd. ‘De intentie is om hiervan te blijven genieten en ons leven hier te kunnen blijven werken.’