Allebei eierzoeker

Zowel Pieter Breuker als Theunis Piersma zijn van origine kievitseierzoeker, het startpunt voor hun interesse in weidevogels.
‘Het hoorde er bij’ vertelt Theunis Piersma. ‘Je bent in het veld en je wordt eierzoeker. Ik heb het geleerd, maar het was snel voorbij. Ik laat ze liever liggen. Ik wil alles over de vogel weten. Ik verzamel schelpen, daarvan wil ik ook alles weten. Het meeneemaspect houdt me niet zo bezig. De beleving, daar gaat het mij om. Toen ik studeerde zag ik er na de vakantie tegenop om weer naar de stad te gaan. Ik wilde naar buiten. Toen ik een film zag met weidevogels verlangde ik naar die wereld, die geluiden. Dat is nu nog zo. Ik jaag iets na wat er niet meer is. Dat gezeur over de jeugd van nu die meestal binnen zit, slaat nergens op. In mijn tijd kwamen kinderen ook nooit buiten. Ik was één van hen die het aansprak, anderen hadden geen belangstelling. Toen was het ook maar een kleine groep die echt buiten kwam.‘
Pieter Breuker’s betrokkenheid komt voort vanuit liefde voor weidevogels. Hij koestert wat er nog is en ijvert voor behoud. ‘Weidevogels zitten in mijn hart. Niet alleen de kievit en de grutto. Als jongen had ik oog voor de wereld om ons heen en dus ook voor vogels. Daar hoorde eierzoeken bij. Dan word je ouder en vraag je je af hoe zit het met die vogels. Ik wilde meer weten over de rol van weidevogels. De kievit in de Friese cultuur in combinatie met mijn achtergrond als taalkundige en cultuurhistoricus. Ik heb daarnaar veel onderzoek gedaan.