Hoge stikstofbenutting bij festulolium

Pieter StokkermansDe studenten hadden een proefveld van 130 meter lengte, waarbij op drie stroken van 40 meter zes grassoorten zijn geteeld. Het gaat daarbij naast de festulolium-rietzwenksoort Hykor om kropaar, rietzwenk, timothee en de diploïde en tetraploïde vorm van Engels raaigras.
De gewassen kregen telkens 70 kilo werkzame stof uit stikstof, waarbij werd gevarieerd in drijfmest, de dunne fractie van digestaat en kunstmest. Vanwege de wat lagere stikstofgehalten dan verwacht in digestaat en drijfmest, is er aangevuld met kunstmest. De mest en het digestaat werden bij het uitrijden bemonsterd.
Van de demovelden is dit jaar twee keer de opbrengst bepaald door middel van een Haldrup-hakselaar met weeginrichting. Ook is van de eerste snede de voederwaarde bepaald door Blgg AgroXpertus. Sterk punt daarbij was de opbrengst van de eerste snede, wat voor festulolium-rietzwenk op gemiddeld 6 ton droge stof per hectare uitkwam.
Goede tweede was kropaar met 4.700 kilo droge stof, terwijl het tetraploïd Italiaans en Engels raaigras, elk met ongeveer 4 ton, het eveneens niet slecht deden. Het Engels diploïd raaigras deed het met ruim 2 ton iets minder Overigens was er bij alle gewassen, behalve kropaar, nauwelijks verschil in opbrengst tussen de bemestingsvormen.

Tweede snede

In deze proef dankt het festulolium-rietzwenk de hoge stikstofbenutting vooral ook door de opbrengst. Bij de tweede snede bleek dit gewas met 3.400 kilo droge stof opnieuw de opbrengsttopper, gevolgd door Italiaans raaigras (3.000 kilo) en de beide typen Engels raaigras met rond de 2.500 kilo droge stof per hectare. Kropaar blijft op 2.000 kilo steken.
Opvallend genoeg wisten de raaigrassen in de laatste twee weken voor het einde van de proef fors in stikstofopbrengst te groeien. Het zijn blijkbaar trage starters. Bij de laatste meting van 5 mei 2014, waarbij de groei in de voorbije twee weken is meegenomen, lag de stikstofopbrengst bijna twee keer zo hoog als de weken ervoor, maar minder hoog dan bij festulolium-rietzwenk. Het zou interessant zijn om de volgende sneden ook te bemonsteren.
Dankzij de hoge gewasopbrengsten scoort het festulolium-rietzwenk ook het hoogst in stikstofopbrengst en daarmee benutting. De gemiddelde stikstofgehalten, op basis van verschillende soorten metingen, liggen dicht bij elkaar. Hierbij lijkt het erop alsof timothee en de Engelse raaigrassen iets beter scoren dan Italiaans raaigras en timothee.
Overigens liet ook hier kropaar grote verschillen tussen de bemestingsmethode zien, waarbij digestaat en kunstmest fors hogere stikstofgehalten noteerden dan drijfmest.

Beworteling

Ook qua beworteling deed het festulolium-rietzwenk het bijzonder goed, met een beworteling van 1,10 meter na anderhalf tot twee jaar. De als droogtegevoelig bekendstaande kropaar kwam met een beworteling van maximaal 90 centimeter als tweede beste uit de bus.
‘Er zit ongeveer evenveel onder de grond als boven de grond. Daarmee zegt de beworteling ook iets over de opbrengst boven de grond in het product en over de stikstofefficiëntie’, glimlacht Hofsteenge.
Om deze reden is timothee niet meegenomen in de proef; dit perceel was vlak van tevoren door schapen kaalgevreten. ‘De schapen hebben het helemaal kort begraasd. Hierdoor had timothee een achterstand in beworteling én groei.’
Daarop komt de student ook direct op een minpunt van Hykor en rietzwenkgras. Die zijn vanwege die smakelijkheid enkel geschikt om te maaien. ‘Ook bij het stalvoeren is de smakelijkheid een minpunt. Na conservering is er geen verschil met andere grassen’, vertelt hij.
De studenten hebben ook een literatuurstudie gedaan naar de opbrengst. Hieruit blijkt dat een hogere opbrengst van festulolium-rietzwenk is te verwachten. ‘Aan de andere kant is dit maar één proef met enkele sneden. Voor betrouwbaardere resultaten zou het goed zijn herhalingen over meerdere jaren uit te voeren op verschillende grondsoorten.’