Windmolens veroorzaken veenbrand in Valthermond

Windmolens+veroorzaken+veenbrand+in+Valthermond
© Joost de la Court

Sinds de mogelijke komst van een windmolenpark vier jaar geleden bekend werd, is de stemming veranderd. De bewoners voelen zich overvallen en de gemeenschap splitst zich in tweeën: je bent voor of tegen. Of je laat je er wijselijk maar niet over uit. Dat kan natuurlijk ook, blijkt op een winterse dag uit een niet representatieve steekproef bij de plaatselijke supermarkt.
Drie inwoners zijn tegen, één is voor en één wil haar mening liever niet geven. ‘Het ligt nogal gevoelig namelijk’, is het enige wat de vrouw kwijt wil. Het protest tegen de molens duurt intussen nu al een jaar of drie en het lijkt net als een veenbrand: moeilijk te doven.

Initiatiefnemers

Voorstanders van het windmolenpark waarvan de aanleg binnen een jaar of twee moet beginnen, zijn logischerwijs de initiatiefnemers, de eigenaren van de grond waarop de molens moeten komen te staan. In totaal zo’n honderd boeren hebben zich voor de bouw en exploitatie van de windmolens verenigd in Windpark Drentse Monden Oostermoer.
Er komen zo’n vijftig windmolens die, afhankelijk van het te plaatsen type, met hun wieken tot 200 meter hoog reiken. Dat ze er komen, lijkt inmiddels zeker. Minister Henk Kamp van Economische Zaken neemt binnenkort een beslissing over de omvang en precieze opstelling. Bij Valthermond staan de windmolens geprojecteerd in een lijnopstelling tussen het dorp en Tweede Exloërmond in.
Met die ingreep in het voorheen zo lege landschap begon het rumoer. Daar kwamen nog risico’s voor de gezondheid en waardedaling van het onroerend goed bij. ‘De boeren profiteren, wij zitten met de gebakken peren’ , klinkt het al enige tijd door de Veenkoloniën.
Alberta Roodzant is akkerbouwer en mede-initiatiefnemer van het windmolenpark in de Monden. Ze is de eerste om toe te geven dat het een hele ingreep is in het landschap. ‘Ik kijk zelf al tien jaar aan tegen de Duitse windmolens, op pakweg 8 kilometer van hier. Ik vond ze in het begin ook lelijk, maar ik ben er inmiddels aan gewend. Ik weet dat ze groene stroom leveren. Dan ben ik bereid om overlast te accepteren.’
Dat de komst van het park spanningen geeft, is Roodzant wel duidelijk. ‘Ik besef dat wat wij nu willen, zeker invloed heeft op de omwonenden. Strikt genomen kun je een uitzicht niet claimen, dat is geen eeuwig recht. En ik denk dat de meesten die weten hoe kwetsbaar dit gebied economisch is, inzien dat het ook kansen biedt.’
Als het aan de initiatiefnemers ligt, nemen ook burgers een belang in het windmolenpark. ‘Maar ik kan het ook wel begrijpen als mensen dat niet willen. Ze voelen zich in een hoekje gedrukt’, erkent de boerin.
Verderop aan het lint woont Cor Bakker, oud-voorzitter van voormalig Dorpsbelang. ‘Die molens worden hier gewoon neergekwakt’, briest hij. ‘Van de bevolking is het merendeel daarom bepaald niet enthousiast over de plannen. De beleidsmakers in het Westen trekken zich niets aan van wat er hier gebeurt. Intussen neemt de spanning in de gemeenschap niet af. Geen sterveling elders maakt zich druk over de waardedaling van onze woningen.’
Om de dialoog met omwonenden aan te gaan, zijn er twee voorlichtingsbijeenkomsten geweest in september, met volgens Roodzant een heel gemengd publiek. ‘Zeker 80 procent van de bevolking komt daar niet en zo weet je ook niet hoe zij erover denken. Er zijn hier ook veel voorstanders van deze vorm van groene energie, maar die hoor je daar niet.’
Bakker is echter niet te spreken over de recente voorlichtingsbijeenkomsten, maar dan om een heel andere reden: ‘Daar wordt plichtmatig een verhaal afgestoken. Verder zitten ze als bange hazen in een hoekje. Dat is toch geen dialoog?’

Vooringenomen beeld

Dat de discussies soms zeer emotioneel verlopen, vindt Roodzant begrijpelijk, maar jammer. ‘De dialoog die we zouden moeten voeren, komt zo niet goed van de grond. Wat we ook roepen, het komt niet aan. Dat heeft volgens mij te maken met het vooringenomen beeld dat we van elkaar hebben: de tegenpartij wil toch niet bewegen.’
Marian Servaas is in 2008 in Valthermond komen wonen. Ze zit met dezelfde frustratie als Bakker. ‘Eenmaal het besluit genomen, lijkt er niet meer aan te tornen. En tot nu toe lijken alleen boeren ervan te profiteren. De landelijke politiek in Den Haag lijkt te denken dat windmolens de enige oplossing zijn, terwijl er ook andere mogelijkheden zijn, zoals zonne-energie.’
Hoe denkt Roodzant over de ontwrichting die de komst van windmolens in de plaatselijke gemeenschap heeft gebracht? ‘Ik heb vrienden die een plakkaat op de gevel hebben hangen tegen de windmolens. Het zij zo. Ik neem de tegenstanders serieus, maar ik heb ook zoiets van: je kunt het toch niet iedereen naar de zin maken. Dat oeverloze doordrammen maakt het echter moeilijk naar de ander te blijven luisteren. Je komt er zo niet verder mee.’
Volgens Roodzant komt het voorlopig niet meer goed tussen haar en een deel van de plaatselijke gemeenschap. ‘De Veenkoloniën zijn een uniek gebied. Het is door mensenhanden gemaakt, grootschalig geworden en altijd in beweging. Dan mogen hier ook grootschalige projecten komen. Burgers kunnen ons dat niet ontzeggen en het liefst doen we het samen met hen. Oké, we worden er niet minder van, maar we worden hier ook echt niet slapend rijk.’

Lees ook

Marktprijzen

Meer marktprijzen

Laatste nieuws

Nieuwste video's

Kennispartners

Meest gelezen

Nieuw op MechanisatieMarkt.nl

Meer advertenties

Vacatures

Weer

  • Vrijdag
    14° / 6°
    70 %
  • Zaterdag
    16° / 7°
    70 %
  • Zondag
    15° / 4°
    20 %
Meer weer