Over koetjes en kalfjes

‘Heb je al oordoppen in huis gehaald?’ vraagt mijn man aan het ont-bijt. ‘Het stierkalf gaat vandaag weg.’
Mijn alarmbellen rinkelen. Het zal niet de eerste keer zijn dat we een nacht wakker liggen van een loeiende koe op 30 meter van ons slaapkamerraam. Geloei dat door merg en been gaat, waardoor ik me moet inhouden om niet naar het erf te lopen om moeder en kind te herenigen.
Tot voor kort werd een kalf direct na de geboorte bij de koe weggehaald, wat beide redelijk onverschillig liet. Van een band was immers weinig sprake. Maar we zijn nu eenmaal een biologisch-dynamisch bedrijf, en om de natuur zoveel mogelijk de natuur te laten blijft het kalf tegenwoordig bij de moeder. Tijdelijk dan. Want als het kalf zoveel gaat drinken dat de melkmachine leeg blijft, dan moet het alsnog verhuizen naar het kalverhok. En dan heb je de poppen aan het dansen.
Vorige week lagen we nog maar net in bed toen het loeien begon. Naarstig ging ik op zoek naar oordoppen, maar uiteindelijk vond ik alleen een propje watten dat ik met mijn man moest delen. Uren verstreken, en het loeien ging onverminderd door.
Vroeger, toen ik nog in Utrecht woonde, lag ik nog wel eens wakker van lallende studenten onder mijn raam. Een huisfeest verderop, of een voorbijrijdende goederentrein. Ik ben het type dat dan onder de dekens gaat liggen vloeken, waardoor de adrenaline door mijn lijf giert. Zo nu ook.
‘Dit is echt duizend keer zieliger dan wanneer je het kalf direct had weggehaald’, bitste ik boos richting mijn man. ‘Lekker natuurlijk dit.’
‘Het is ook maar een experiment. Als jij iets beters weet?’ antwoordde hij slaperig. ‘Nee, ik wil gewoon slapen.’
Plotseling was het stil. De klok stond op half 2. Had de koe het opgegeven? Opgelucht vielen we in slaap.
Vier uur later stapte mijn man uit bed om te melken. In de stal trof hij de koe en haar stierkalf tevreden tegen elkaar aan. Het hek van het kalverhok was gesloopt; de roep van zijn moeder had het kalf duidelijk tot ongekende krachten gedreven. De natuur had ons ingehaald.
Maar vandaag moet het kalf dus echt weg, naar de stierenfokker. De nacht zal wederom niet stil zijn; gloednieuwe oordopjes liggen klaar om ons te wapenen. Voor de langere termijn zullen we een nieuwe balans moeten zoeken. Eentje die het best is voor de koe, het kalf, de melkopbrengst én onze nachtrust.

Hanna Hilhorst