Gevoel voor timing

Als bestuurder van een boerenorganisatie moet je soms schipperen met wat je wel en wat je niet kunt zeggen tegen leden over kwesties waar je mee bezig bent. Soms, geheel tegen mijn natuur, moet ik mijn mond houden, zwijgen en leden bewust niet informeren om het onderhandelingsproces in politiek Den Haag niet te verstoren. Op je tong bijten, heet dat.
Dat heeft onze vakgroep goed aangevoeld. Met gevoel voor timing kwam de Melkveedag van afgelopen week op het goede moment. Het was, zo heb ik begrepen, een sfeervolle dag, met betekenisvolle sprekers die ondernemers hebben uitgedaagd en hen zelfvertrouwen meegaven.
Geen holle retoriek over grondgebondenheid, maar eerlijke boodschappen over vakmanschap en ondernemerschap, over efficiëntie in fosfaat, over efficiënte bedrijfsvoering en over serieuze showstoppers als broeikasgas. Dat doet me dan goed na weken van zwijgen.
Over de processen rond de Melkveewet hebben we inderdaad niet veel gezegd. Dit is een voorbeeld van een proces dat zich nu in stilte in de Haagse kantoren afspeelt. Waarom in stilte?
Waarom zeggen wij daar niets over in ons eigen blad? Waarom geen open debat met de leden? Omdat de invulling van de Algemene Maatregel van Bestuur, die bij de Melkveewet hoort, een politiek compromis moet worden en dat compromis moet zo dicht mogelijk bij onze wensen uitkomen. Dan moet je dus als bestuurder in de media je mond even houden en de broedende kip niet verstoren.
Dat kan maar even duren. Dat weet ik ook, want leden-melkveehouders willen weten waar ze aan toe zijn, omdat 1 april snel dichterbij komt.

Hans Huijbers