Maatschappelijke druk

Jean AertsRetailers ervaren een grote druk nu Greenpeace in de sierteelt producten koopt en die laat analyseren. Daarbij weet Greenpeace de media altijd goed te bespelen; gif doet het goed in krantenkoppen. Een onderwerp dat lekker ongenuanceerd kan worden gebracht en sluw gekoppeld kan worden aan het verhaal over honingbijen (die overigens de afgelopen twee winters weer een normale sterfte laten zien).
Met die beeldvorming moeten we leren omgaan.
Als je gewas laat analyseren is, met de huidige moderne methodes, alles terug te vinden. Vinden is één, maar om te bepalen of dat ongeoorloofd is, moet je bijvoorbeeld gehaltes bepalen en de halfwaardetijd kennen. Nuanceren is ingewikkeld.
In de toepassing van geïntegreerde bestrijding is er in de sierteelt nog een aantal knelpunten bij trips, (wol)luis en wantsen. Met mij zijn vele vakgenoten in de glastuinbouw erg trots op wat we op dat punt hebben bereikt de afgelopen jaren. Een heel aantal plagen beheersen we via roofmijten en andere insecten, we gebruiken schimmelpreparaten. Hommels in de bestuiving is een fantastisch verhaal. Iedereen snapt dat je dan geen insecticiden kunt spuiten.
Laat nu juist een aantal middelen die we meedruppelen en die opgenomen worden via de wortel op het Greenpeace-lijstje staan. Die hebben we nodig tegen stekende insecten. Daar zit een dreiging voor onze geïntegreerde teelt. Er zijn eigenlijk nog geen alternatieven. Worden we weer tien jaar teruggezet?
Dan krijg je van zo’n Greenpeace-onderzoek toch wel een koude douche. Als teler en vakman. Echter, twintig middelen op een bosje bloemen lijkt voor een neutrale toeschouwer natuurlijk een hoog getal. Dat het veelal biociden en moderne gewasbeschermingsmiddelen zijn die nauwelijks giftig zijn, wordt er niet bij gezegd. Hoeveel stofjes zouden er in limonades en energiedrankjes zitten?
Tussen de regels door vertelt Greenpeace dat we een makkelijk doelwit zijn. De consument associeert een bosje bloemen of een plant met welbehagen en een goed gevoel. Niet met twintig gewasbeschermingsmiddelen. Daar scoort Greenpeace mee, en niet met de Phytoseiulus persimilis die voor ons de spint vangt. Of dat hommels in de tomatenkas gewoon zes maanden leven, net zo lang als in de natuur.
Ik ben en blijf trots op de innovaties die zijn gelukt in plantgezondheid. We leveren producten met een aantoonbaar geringere milieubelasting dan twintig jaar geleden toen Milieu Project Sierteelt (MPS) werd opgericht. We moeten koers houden en zorgen dat we het ‘nieuwe doen’ in plantgezondheid waarmaken. Dat is vastgesteld door de ondernemersgroep Plantgezondheid van LTO Glaskracht Nederland.
Gewasbeschermingsmiddelen van natuurlijke oorsprong (GNO’s) zouden ons moeten helpen om beleid dat innovatie in plantgezondheid in de weg staat weg te nemen of om te buigen. Dat bleekt tijdens de discussie afgelopen week nog een brug te ver voor de GNO die aanwezig was.