India wil Nederlandse landbouwkennis

Arno de SnooVeertienduizend Indiase boeren zitten naast elkaar. Zij zijn gekomen voor de opening van een van de Nederlandse ‘Centers of Excellence of Agriculture’ (zie kader) door minister-president Narendra Modi van India. De nu bijna een jaar regerende Indiase premier spreekt hen toe. De landbouwproductie moet omhoog, zegt hij.
Modi wil dat de boeren meer aan gaan sluiten op de economie, want de vraag naar voedsel neemt toe. India heeft volgens recente berekeningen in 2028 meer inwoners dan China. Dat betekent dat het huidige inwoneraantal van 1,3 miljard nog met 300 miljoen toe zal nemen.

Potentieel

Het agrarische potentieel in India is enorm. Het op zes na grootste land ter wereld kent verschillende klimaatzones en miljoenen hectares vruchtbare landbouwgrond.
Ruim twee derde van de bevolking werkt in de landbouw, veelal op bedrijven niet groter dan 1 hectare. Maar het kennisniveau is laag. De oproep van Modi om de oogstopbrengst te vergroten, wordt met enthousiasme ontvangen, maar boeren weten niet hoe.
‘Voor Nederland is dat een kans om tot deze markt toegang te krijgen’, zegt de Nederlandse ambassadeur in India Fons Stoelinga. ‘In zijn speech verwijst Modi rechtstreeks naar de Nederlandse land- en tuinbouw als voorbeeld van intensieve en duurzame productie.’
Veel Nederlandse bedrijven zijn al in India actief, zoals zaadhuizen als Bejo Zaden en Rijk Zwaan, maar ook Nederlandse aardappelveredelaars als HZPC en Agrico.
De aardappelteelt is groot in India. De Indiase aardappelproductie groeide tussen oogstjaar 2008-2009 en 2012-2013 van 34,4 miljoen ton tot 42,5 miljoen ton, ofwel met 8,1 miljoen ton in vier jaar. Naar verwachting stijgt de landelijk oogst in 2020 naar 49 miljoen ton. Het daartoe benodigde pootgoed bedraagt 10 procent van de oogstopbrengst.
HZPC begon vorig jaar een gezamenlijke onderneming met het Indiase bedrijf Mahindra. ‘Als opkomende economie staat India inmiddels op de wereldkaart’, zegt HZPC-directeur Gerard Backx. ‘Ons doel is om de pootaardappelteelt op te waarderen in de Indiase regio en de uitvoer van de Indiase pootaardappelproductie te bevorderen.’

Verliezen

De Indiase landbouw kampt met grote problemen. De wegen zijn slecht, irrigatiesystemen zijn vaak gebrekkig en de landbouw is in grote delen onderontwikkeld. De zaadkwaliteit is vaak slecht en zo’n 30 procent van de oogst gaat verloren tussen boer en consument.
‘Daarom is er veel interesse in de Nederlandse techniek om producten te oogsten, verwerken en op te slaan’, zegt Stoelinga. ‘Aardappelen gaan bijvoorbeeld vele malen van tussenhandelaar naar tussenhandelaar voor ze bij de consument arriveren. Dat komt de kwaliteit niet ten goede.’
Vruchtbomenkweker Han Fleuren uit Baarlo ging in 2012 naar India. Hij wilde met eigen ogen zien wat het land te bieden had voor zijn sector. India is tenslotte een van de grootste producenten van fruit in de wereld. De fruitteelt in het land is echter zeer ouderwets, constateerde hij. ‘De Nederlandse ‘minifruitbomen’ werden met argwaan bekeken.’
Fleuren merkt dat de slechte infrastructuur in India een belangrijk obstakel is. ‘Door de slechte wegen en de gebrekkige transportmiddelen komen de appels beschadigd aan in de steden.’
‘Zonde’, vindt de vruchtboomkweker. ‘Het rijke deel van de bevolking eet geïmporteerde appels omdat die kwalitatief beter zijn. Ze bepalen daarvoor Europese prijzen.’
China heeft op dit moment grotere potentie, meent Fleuren. Nederlandse vruchtboomkwekers zien de orders uit China flink toenemen.
Dat de handel met China makkelijker gaat dan met India, is volgens Fleuren voor een groot deel systeem bepaald. ‘In India bepalen mensen wat er gebeurt en met wie ze zaken doen. In China is dat het systeem.’
Fleuren houdt de relatie met India wel warm en stuurde recent honderd bomen die op een proefstation worden geplant.