Melkveehouder raakt in de tang

Hillebrand van HerwijnenDe bemoeizucht van de overheid met de melkveehouderij neemt sterk toe. Het gaat steeds harder. Het laatste jaar worden wij wel erg vaak verrast. De derogatie bijvoorbeeld is veel te laat verleend en met nogal wat strengere eisen, terwijl het seizoen al was begonnen.
Het nieuwe Gemeenschappelijk Landbouwbeleid (GLB) geeft ook de nodige zorgen, denk aan vergroeningseisen zoals gewasdifferentiatie. Het omzetten van toeslagrechten naar betaalrechten geeft problemen met grondruil en dergelijke. Terwijl ook de verpachters die eerder geen aanspraak konden maken op de toeslagrechten, dit vooraf trachten te regelen middels het opnemen van voorwaarden in pachtcontracten.
Het blijkt dat de Gecombineerde opgave, die dit jaar al extra moeilijk is, toch weer wordt aangevuld met een stalregistratie. Dat is overbodige rompslomp omdat de overheid al alles weet van de gebouwen. Het bouwjaar, het aantal dieren en dergelijke. Zij heeft immers zelf de vergunningen verleend. Waarom deze bemoeizucht en ons opzadelen met extra werk in een drukke periode? Is dit vermindering van regelgeving?
Uit vrees dat er na het afschaffen van de melkquotering een grote uitbreiding van de melkveestapel komt, heeft de Tweede Kamer gemeend de melkveewet aan te moeten nemen. Deze wet is door de politiek onder tijdsdruk aangenomen, zonder dat voor de sector duidelijk is wat de consequenties zijn. Nee, dat wordt achteraf nog even geregeld met een Algemene Maatregel van Bestuur (AMvB).
Er ligt een wet waarover veel wordt gespeculeerd, maar waarvan de inhoud en uiteindelijke uitwerking nog onduidelijk zijn. Onze sector wordt door iedereen geroemd en geprezen, maar er wordt verwacht dat boeren innoveren en investeren, vooral in duurzame huisvestingssystemen, terwijl het nog maar de vraag is of je er iets mee kunt.
Vreemd is ook dat de wet alleen geldt voor melkvee. Vleesvee, vleeskalveren, geiten en schapen vallen er niet onder. Die kunnen het fosfaatplafond ook vullen.
Het lijkt erop dat iedereen zich met je bedrijf bemoeit, of het nu de overheid is of je afnemer, in ons geval Royal FrieslandCampina. Meer regels en meer controle. Het vrije beroep is veranderd in eigen slaaf. Veel en hard werken, met grote risico’s en anderen bepalen, soms achteraf, dat je het niet goed hebt gedaan.
Op de onlangs gehouden ZLTO-melkveedag in Den Bosch, voornamelijk bezocht door grijze boeren en adviseurs, werd de sector de hemel in geprezen. De sprekers zien nog volop kansen voor de sector, niet altijd in de laatste plaats ingegeven door eigen gewin.
Wordt het niet eens tijd dat wij inzien dat het erop lijkt dat de maatschappij niet op ons zit te wachten, maar dat wij een spiegel moeten voorhouden wat de gevolgen zijn voor ons land als de sector minder vitaal wordt. Moeten wij niet eens een signaal geven dat wij bereid zijn aan hun willekeur te voldoen in plaats van ons steeds maar weer in allerlei kronkels en bochten te wringen om te voldoen aan de vergaande bemoeizucht van onze overheid?
Hebben zij wel in de gaten dat veel gezinsbedrijven, die onder meer met de koe in de wei beeldbepalend zijn in het buitengebied, door deze gang van zaken versneld veranderen? Het behoud van een groot aantal van deze gezinsbedrijven is mijns inziens cruciaal. Het zou goed zijn de door velen uitgesproken waardering voor de sector om te zetten in beter beleid.