Haken en ogen aanzuren drijfmest in de stal

‘Door het toevoegen van een sterk zuur - meestal zwavelzuur - aan drijfmest, breng je de pH omlaag. Door die verzuring verschuift het evenwicht tussen ammonium en ammoniak in de mest. Het gevolg is dat minder ammoniak uit de mest ontsnapt’, legt Van Dooren uit.
Ook in de praktijk is aanzuren van mest toepasbaar. Enkele jaren geleden ontstond er weer aandacht voor deze aanpak doordat vanuit Denemarken aanzuursystemen op de Nederlandse markt beschikbaar kwamen. In Denemarken is aanzuren van mest in de put met zwavelzuur een erkend emissiearm systeem.
‘In de laatste decennia van de vorige eeuw hebben we ook in Nederland via praktijkonderzoek op enkele proefbedrijven ervaringen opgedaan met het aanzuren van mest’, vertelt Hendrik Jan van Dooren.

Dat aanzuren van mest waarschijnlijk niet echt zal doorbreken als maatregel om te werken aan minder ammoniakemissie, komt omdat er een aantal haken en ogen aan kleven. Je werkt met zwavelzuur. Dat vergt de nodige veiligheidsmaatregelen.
Een nadeel van aanzuren van mest is ook dat het land om de paar jaar bekalkt moet worden, om te voorkomen dat de bodem-pH te laag wordt.
Daarnaast is het voor een goede werking noodzakelijk om mest en zuur goed te kunnen mengen. Dit brengt technische randvoorwaarden met zich mee. Het enthousiasme van ondernemers voor gebruik in bestaande stallen is daardoor matig.

De Commissie Deskundigen Meststoffenwet heeft het ministerie van Economische Zaken vorig jaar geadviseerd om niet in te zetten op aanzuren van mest als maatregel om ammoniakemissie te reduceren.
Van Dooren: ‘Dat advies lijkt vooral gebaseerd op het risico op overbemesting met zwavel. Dat ontstaat doordat je met zwavelzuur zwavel toevoegt aan drijfmest.’