Groene manifest

Het is niet vanzelfsprekend dat kerken zich uitspreken over klimaatverandering en duurzaamheid. En gewoonlijk veroorzaken encyclieken - brieven waarin een paus zijn licht laat schijnen over geloof en moraal - buiten de kerk weinig opwinding.
Vorige week is het groene manifest (encycliek ‘Laudato si’) van paus Franciscus uitgekomen. Daar was maanden naar uitgekeken. Niet alleen in kerkelijke kringen, maar ook onder wetenschappers en politici. Politieke leiders lijken te beseffen dat zij het morele leiderschap ontberen om uit de impasse te raken waarin onderhandelingen over het milieu en de klimaatverandering zijn beland.
Wereldleiders komen in december in Parijs bij elkaar om nieuwe maatregelen tegen de opwarming van de aarde vast te stellen. Dit najaar trekken over de hele wereld mensen naar Parijs om hun stem te laten horen. Ook vanuit de kerken. Er moeten nieuwe, effectieve maatregelen worden genomen om klimaatverandering te stoppen.
De aarde is aan ons gegeven om er goed voor te zorgen. Het is onverteerbaar dat vooral mensen in ontwikkelingslanden die weinig aan de opwarming van de aarde bijdragen, het eerst worden getroffen door de gevolgen van de klimaatverandering, zoals aardverschuivingen en cyclonen.
De kerk heeft een eigen motivatie om duurzaamheid onder de aandacht te brengen. De aarde - Gods schepping - is aan ons toevertrouwd. Al in het scheppingsverhaal krijgen Adam en Eva de opdracht om ‘dienend’ met de aarde om te gaan.
Aandacht hoe je omgaat met de aarde is er volop. Het is echter, ook voor mij, niet makkelijk om ‘het weten’ te vertalen naar ‘het doen’. Gedrag van mensen is moeilijk te veranderen. Vaak realiseer je je niet dat wat je doet, wat je eet, hoe je reist, een bedreiging is voor de toekomst van de generaties na ons. Daarom moeten we de boodschap blijven vertellen en intussen zelf stapjes zetten om tot een duurzamere levensstijl te komen.
Duurzaamheid heeft alles te maken met solidariteit, gerechtigheid en inzet voor het algemeen welzijn.

Marielle Beusmans,