Festival zet jeugdzorg op de kaart

Door het mede-organiseren raken de deelnemers op een heel informele wijze in contact met de buitenwereld. Een groot pluspunt, ervaart Van den Akker. ‘Een van onze jongeren kwam dolenthousiast naar mij toe dat hij met drie vreemde jongens had gevoetbald. En het ging goed. Het klinkt heel normaal, maar dat hij de lef en moed had met andere jongens samen te voetballen is heel bijzonder. Dat gebeurt anders nooit. Samen spelen is vaak ontzettend lastig.’
Een paar weken eerder. Twee tienermeisjes lopen mokkend over het erf nadat ze samen met hun begeleidster de eieren hebben schoongemaakt in de schaduw. Het is veel te warm, puffen ze uit. Zodra ze met de skelter naar de paarden in het aangrenzende weiland mogen, lijkt de hitte ineens verdwenen.
De concentratieboog is bij de deelnemers vaak al kort, maar op deze tropische dag helemaal, geeft Van den Akker aan. Ze vangt sinds acht jaar via dagopvang, 24-uursopvang of ‘kampeleren’ (kamperen en leren) tussen de 40 en 45 jongeren op die veelal autisme, ADHD of hechtingsproblemen hebben. Een club van twaalf betaalde krachten staat haar bij.

Debielenbusje

Een locatie op steenworpafstand van de stad Den Bosch was een bewuste keuze, stelt de onderneemster, die opgroeide op een agrarisch bedrijf in Erp. ‘Deze jongeren willen niet met een debielenbusje, zoals zij het noemen, opgehaald worden ergens achterin de polder. Ze kunnen nu zelfstandig op de fiets naar school in Den Bosch.’
Van den Akker werkte eerder in grotere zorginstellingen, maar merkte dat haar hart steeds meer lag bij de kleinschalige zorg. Bovendien wilde ze het kampeleren meer ontwikkelen. ‘Gezinnen met opvoedingsproblemen kunnen tijdens het kamperen op onze minicamping FF-rr-uit werken aan opvoeding en structuur binnen het gezin. Ze bouwen zelf hun tent, zijn gezamenlijk verantwoordelijk voor het koken en de was en doen verschillende spellen zoals levend stratego om de samenwerking te verbeteren. In een ontspannen sfeer van de camping is veel meer te bereiken dan in stressvolle situaties thuis.’
Dat dat op een boerderij moest gebeuren, stond voor de boerendochter buiten kijf. ‘Alle jongeren hebben een zwak voor dieren. De beesten hebben een hoog aaibaarheidsfactor, maar zorgen net als een groentetuin ook voor structuur.’
Via de de woningcoöperatie kon Van den Akker in 2008 een boerderijtje bij het Engelermeer huren. ‘Ik geloof in kleinschalige zorg. Het is veel flexibeler, er is geen bureaucratie en de cliënt krijgt veel meer mogelijkheden zich te ontwikkelen. In grotere zorginstellingen krijgen cliënten andere groentes, terwijl ze om tomaten vragen. Iedere keer is er weer een andere begeleider, iedere keer is er weer datzelfde spel op de computer.’

Interactief theater

Om die kleinschalige zorg meer op de kaart te zetten werd tijdens het vijfjarig bestaan van de zorgboerderij in juni 2013 voor het eerst het EffectFestival gehouden met verfijnde muziek, interactief theater, moderne dans, poëzie, land-art en mobiele acts. De podia hebben geen gangbare vormen, maar zijn een theetuin, boomhut, pub, een theatertje in een caravan.
Het op de kaart zetten van de kleinschalige zorg werkt, geeft Van den Akker aan. De gemeente Den Bosch staat positief tegenover de zorgboerderij. Waar ze zich nog wel zorgen over maakt zijn de problemen rond het persoonsgebonden budget. De Sociale Verzekeringsbank betaalt al maanden geen budgetten uit. Dat schiet Van den Akker nu voor. ‘Daar lig ik weleens wakker van.’