Je stem als handicap

Het afgelopen weekend stond weer vol met gezellige afspraken. Niets aan de hand. Oppas geregeld. Kleding lag klaar. Uitnodigingen op het prikbord. Sporten kon nog net ervoor. Zelfs tijd voor spontane afwijkingen zoals onverwachte vrienden. Alles klopte. Bijna alles.
Het begon met kriebel in de keel, af en toe een opkomende niesbui. Ach, het was mooi weer, dus geen jas aan. Lekker op de fiets springen in plaats met de auto. Vrijdagavond niet helemaal lekker, dan maar met de kinderen tegelijk naar bed. Zaterdag begon redelijk, maar mijn stem sloeg af en toe over.
‘s Avonds een leuke voorzitterswissel met een dineetje. Na het eerste gesprek kreeg ik alleen nog klinkers uit mijn keel. Zorgvuldig beperkte ik me tot het stellen van vragen. Wonderwel hoorde ik daardoor veel meer dan normaal. Ik ben een spreker, weet u. Na weer een tafelwissel moest ik me met gebaren en gefluister behelpen. Zelden zoveel informatie opgevangen door te luisteren.
De zondag bestond uit een brunch van de buurt op ons erf. Door mijn afwezigheid qua stem moest ik weer luisteren. Ik zag mijn overbuurman van in de zeventig op mijn tafeltje af stommelen. Ik ken hem al vier decennia. Hij stelde een vraag. Ik probeerde te antwoorden, maar er kwam geen geluid uit mijn keel. Een andere buurtgenoot stelde de juiste vragen en hij gaf antwoord. Een fantastisch wereldburger kwam tevoorschijn. Kennis en ervaring werden afgewisseld met wijze levenslessen.
Afgelopen week hadden we ledenraadbijeenkomst van de LLTB. De reorganisatie is grotendeels achter de rug. We gaan belangenbehartiging 3.0 inzetten. We denken vaak te weten wat de ander wil. Is dat dezelfde agenda als de leden willen? Is er nog wel ruimte voor collectiviteit? Moeten we niet naar een hybride model met koplopers en volgers?
De agrarische wereld biedt plaats voor kleinschalige ‘dichter-bij-de-burger’-concepten én grootschalige ‘wereld-voedsel-productie’-bedrijven. We zullen slim en flexibel moeten samenwerken met andere partijen in de maatschappij. Beter luisteren naar wat leeft en meer naar medestanders zoeken.
De les die ik geleerd heb als ik een dag later op weg ga naar mijn presentatie als ‘spreker’ op een congres in België: je stem kan een handicap zijn als je daardoor niet luistert naar wat je (gezins-, bedrijfs)leden te vertellen hebben.

Han Fleuren