Boerenblokkades zijn eentypisch Frans fenomeen

Na dagenlange protesten en blokkades trekt de Franse regering de portemonnee. De sector ontvangt schuld- en lastenverlichting. Het boerenprotest sorteert effect, zo lijkt het.
De acties van Franse boeren houden niet alleen vakantiegangers, maar ook boerende collega’s bezig. De agrarische crisis waar de Fransen tegen strijden, wordt ook hier gevoeld. Het drijft de Fransen de straat op, terwijl het bij ons rustig blijft. De vraag die opdoemt is waarom die attitude zo anders is bij vergelijkbare inkomenszorgen.
Diverse factoren spelen daarbij een rol. Nederlanders beschouwen hun land als een onderneming die moet renderen. De Fransen beschouwen net als andere Zuid-Europeanen hun regering als een moeder die ervoor zorgt dat alle kinderen krijgen wat hun toekomt. Dat zorgt ervoor dat pijnlijke hervormingen moeilijk zijn te realiseren en Frankrijk economisch achteropraakt. Zie ook de Franse auto-industrie, die zonder overheidssteun moeilijk overeind blijft.
In de Franse voedselsector is iets vergelijkbaars aan de hand. De Franse voedselketen is volgens kenners verouderd, te duur en inefficiënt. Internationaal richten de Fransen veel minder uit dan Nederland, dat afhankelijker is van bewegingen op internationale markten.
Als pijnlijke maatregelen worden geschuwd, kan enkel protectionisme een dergelijk inefficiënt systeem in stand houden. Daarvoor geeft Brussel weinig ruimte, waardoor de Franse regering weinig speelruimte heeft en enkel klein bier kan uitdelen.
De cultuurverschillen zijn groot. De Fransen accepteren stakingen, terwijl in Nederland snel verontwaardiging ontstaat. Beloond worden na dagenlang een land lam te hebben gelegd met blokkades, mest uitrijden op straat en levende varkens de supermarkt in te jagen is in Nederland ondenkbaar.