Even voorstellen…

Als nieuwe columnist op de verenigingspagina’s stelt Aleid Bongen uit het Gelderse Aalten zich in haar eerste column graag voor:
In 1986 trouwde ik met mijn boer en kwam ik op een melkveebedrijf te wonen. Het boerenwereldje was me niet vreemd. Mijn moeder en oma waren rasechte boerinnen.
Toch was mijn man niet van plan om een boerin van mij te maken en zeker niet om mij te verplichten mee te werken. Eigenlijk stoorde het hem meer dat ik hielp dan dat hij het prettig vond. ‘Als je boerin had willen worden, dan had je er wel voor geleerd’, was zijn motto.
Mijn man zag mij liever schrijven of mijn eigen ding doen. Indertijd was ik nog bezig met een hbo-opleiding voor toerisme en werkte ik op het secretariaat van de Rabobank en daarna parttime op een reisbureau. Reizen is een hobby die we hebben doorgegeven aan onze drie dochters. Naast het schrijven heb ik ongeveer tien jaar reisbegeleiding voor patiënten gedaan.
In de jaren negentig heb ik meegewerkt aan drie boeken. In een van deze boeken heb ik onder andere een hoofdstuk gewijd aan de boerin. Telkens komt de boerin in mijn leven weer opduiken.
Desondanks was het verrassend, toen onze jongste dochter aangaf haar kinderdroom om ‘boejin’ te willen worden, officieel doorzette door agrarisch onderwijs te gaan volgen. Na haar studies, stages en een lange Afrikaanse reis kwam ze thuis om met ons te gaan samenwerken.
De andere twee dochters hebben andere richtingen gekozen. De oudste, de creatieveling, zit op de toneelacademie en heeft een eigen fotografiebedrijf. De middelste is klaar met de studie culturele antropologie en sinds een paar weken ook met haar tweede studie criminologie. De oudste gaat aan het einde van dit jaar de grote theaters rond voor haar stage en de middelste gaat ons tien maanden verlaten voor een wereldreis.
Vanwege een chronische ziekte werk ik nu op kantoor voor ons bedrijf en daarnaast is schrijven een passie. Ik moest er maar eens wat meer mee doen, aldus dochters en manlief. Vandaar mijn stap richting vakblad Nieuwe Oogst.
Ik hoop de wederwaardigheden vanaf ons erf te kunnen delen met u. Er zijn er nogal wat. En anders schrijf ik over mijn liefde voor dieren en speciaal onze honden. Of over het feit dat ik uiteindelijk meer boerin blijk te zijn dan ikzelf besef volgens manlief.
De jonge boerin komt er natuurlijk in voor. Dat vond ze echter niet nodig. Tja, moet je je moeder maar niet aanzetten om voor een agrarisch blad te gaan schrijven.

Aleid Bongen