Met accurate remmengeven telers meer gas

De inzet van gewasbeschermingsmiddelen staat onophoudelijk bloot aan discussie. Teelten moeten schoner en tegelijkertijd stellen we hoge eisen aan opbrengst en kwaliteit.
De omslag van gewasbescherming naar integrale plantgezondheid is in volle gang. Er wordt ingezet op een systeem-aanpak met weerbare gewassen in een weerbare omgeving met inzet van nuttige insecten en groene middelen.
De praktijk is echter weerbarstig. Hoewel het streven naar vergroening buiten kijf staat, dreigt die ambitie stuk te lopen op het ontbreken van specifieke correctiemiddelen om in te grijpen als een plaag of ziekte uit de hand loopt. En wat gebeurt er als telers weten dat er geen noodrem voor handen is? Juist, dan mijdt men risico’s en gaat men minder ver in het vergroenen van de teelt. Zekerheid over kwaliteit en opbrengst zijn tenslotte leidende factoren.
De sector vraagt om modernisering van het toelatingsbeleid van gewasbeschermingsmiddelen. In een toenemend aantal cases waarbij wordt ingezet op geïntegreerde gewasbescherming, lopen telers namelijk vast. Voorbeelden zijn luizen bij paprika’s en en trips, schildluis en wolluis in de sierteelt. Te vaak ontbreekt het telers aan instrumentarium om specifieke plaag- en ziektebestrijding in te zetten met als consequentie dat breed werkende middelen hun werk moeten doen die een geheel ecosys-teem overhoop halen.
Hiervan gaat ook een signaal uit naar het College voor de toelating van gewasbeschermingsmiddelen en biociden (Ctgb) en de politiek. Daar zal meer nagedacht moeten worden over een systeemaanpak waarbij naar de milieuwinst in de gehele teelt wordt gekeken en minder naar de effecten van een individueel middel. Met accurate remmen durven telers tenslotte ook meer gas te geven op de weg van vergroening.