‘LLTB moet resultaten zichtbaar maken’

Daniëlle Feron-RoebroekRompelberg is 27 jaar en runt in Eijsden samen met zijn oom Michel een maatschap met 250 melkkoeien. Ze bewerken 100 hectare land, waarvan 35 hectare net over de grens in België ligt, dat gebruikt wordt voor de productie van gras en maïs, als ruwvoer voor de eigen koeien.
De jonge bestuurder is opgegroeid als tweede in een gezin van vier kinderen en vormt daarmee de derde generatie binnen het familiebedrijf. Na zijn vwo ging hij naar de heao om vervolgens een master te behalen in strategisch management, met het keuzevak duurzaamheid, food en agribusiness.

Economische studierichting

‘Toen ik jonger was, wist ik nog niet of mijn toekomst in de melkveehouderij lag. Een economische studierichting trok me aan, vandaar mijn keuze voor de heao. Maar het bloed kruipt waar het niet gaan kan: uiteindelijk heb ik mijn master aan de universiteit van Tilburg gehaald op het gebied van agrarische coöperaties.’
Dat hij geen agrarische opleiding heeft gevolgd, ziet Rompelberg niet als manco bij het runnen van een melkveebedrijf. ‘Ik ben opgegroeid op een melkveebedrijf, wat betekent dat ik bepaalde basiskennis van huis uit heb meegekregen. Dat geldt, denk ik, voor veel van mijn leeftijdsgenoten die zijn opgegroeid op de boerderij. Voor zaken waar ik geen verstand van heb, huur ik expertise in.’

Besturen

Het agrarische bloed stroomt door zijn aderen, maar het bestuurlijke bloed ook. In zijn studententijd was Rompelberg bestuurlijk actief voor meerdere commissies voor zijn studievereniging. Sinds 2014 is hij inforaadslid van de Coöperatieve Rundvee Verbeteringsorganisatie (CRV) en van het dagelijks bestuur van het Limburgs Agrarisch Jongeren Kontakt (LAJK). ‘Met die laatste functie stop ik op korte termijn, want dat valt niet te combineren met de bestuursfunctie bij de LLTB.’
Die bestuursfunctie bij de LLTB neemt Rompelberg heel serieus. ‘De rol van de LLTB als belangenbehartiger verandert. Het gaat nu, meer dan voorheen, om de collectieve belangenbehartiging. Daar komt bij dat de vanzelfsprekendheid om lid te worden van de LLTB er al lang niet meer is. De agrariër van vandaag vraagt zich af: what’s in it for me?’, constateert hij.
‘De LLTB moet veel meer laten zien wat zij doet, waar ze voor staat en vooral: uitleggen waarom het belangrijk is dat je als agrariër lid bent van de LLTB. Anders gezegd: de LLTB moet laten zien waar de meerwaarde van het lidmaatschap in zit. Resultaten moeten zichtbaar worden.’

Naar buiten

Rompelberg vindt ook dat de LLTB zich weer meer naar buiten moet richten om het ledenbelang te dienen. ‘De werkorganisatie van de LLTB heeft een reorganisatie achter de rug. Dat moest gebeuren. Nu is de tijd aangebroken dat de focus weer meer komt te liggen op de LLTB-leden. Ik heb er alle vertrouwen in dat ik daar ook mijn bijdrage aan kan leveren.’
Tot slot wil Rompelberg aanstippen dat de agrarische belangenbehartiging vanuit de LLTB niet ophoudt bij de provinciegrenzen. Zo is hij zelf ook lid van de Belgische Boerenbond.
‘De samenwerking binnen LTO Nederland is van ongekend belang voor de boeren en tuinders in ons land. Als we ons verenigen, hebben we een sterkere lobby in Den Haag. En niet te vergeten in Brussel. Want uiteindelijk gebeurt het daar allemaal. Nederland is een klein land. We zijn het aan onszelf verplicht om door middel van belangenbehartiging invloed te blijven uitoefenen.’