Mijn excuses

Begin september zijn we als LTO Nederland-bestuurders in Brussel geweest om actie te voeren in het kielzog van de extra landbouwraad. Aanleiding waren de boerenprotesten deze zomer in Frankrijk en België.
Dit was een bijzondere beleving, maar ik heb er ook een nare bijsmaak aan overgehouden. Niet van de in brand gestoken autobanden, oprukkende trekkers of de leuzen op de spandoeken. Nee, dat was vooral oprechte zorg en boosheid over de actuele marktsituatie voor velen van ons.
Waar ik me aan geëgergerd heb, is de communicatie achteraf op onze eigen websites. Ik doel op de koppen over 500 miljoen euro voor de melkveehouderij. We hadden als inzet, en daarvoor ook steun van de staatssecretaris, dat de middelen uit Brussel voor meerdere sectoren ingezet zouden worden. Uit onze eigen communicatie bleek dat niet. Daar bied ik bij deze mijn excuses voor aan.
Leden uit meedere sectoren lieten me afgelopen maand in vragende vorm weten weten waar ik was toen de prijzen voor de aardappelen en vollegronds groente of de paprika’s een ramp waren? Of ik voor hen ook naar Brussel zou gaan om 500 miljoen euro binnen te halen? Hun twijfel kan ik begrijpen, maar is niet terecht. Ons imago is het imago van een veehouderijclub. En ja, dat voeden we met dergelijke koppen op websites.
Maar als je naar ons ledenbestand kijkt en bij elkaar optelt hoeveel NGE’s dierlijk en hoeveel NGE’s plantaaridg wij verenigen, dan moeten we ons achter de oren krabben: de plantaardige sectoren zijn bij elkaar opgeteld groter. Dus de vraag of ik voor de plantaardige sectoren sta, beantwoord ik volmondig met ja. Want als het niet goed gaat in een sector, staan wij er. Ten tijden van crises zijn wij op ons sterkst.

Hans Huijbers