‘Individueel voeren is de toekomst’

Ilona LesscherRoy Overesch van Nijenkamp Stalinrichting in Lemelerveld verkocht vijftien jaar voerstations van Insentec en produceerde ze sinds 2004 samen met AJM Systems. Ruim een jaar geleden namen beide bedrijven ook het intellectueel eigendom over van de Hokofarm Group. ‘Sinds de overname hebben we grote stappen gezet in de ontwikkeling van managementsoft- en hardware’, aldus Overesch. Nijenkamp verkoopt het voerstation onder de ‘oude’ naam Compufeeder.
Naast Nijenkamp zijn er in Nederland nog drie aanbieders van voerstations: Nedap, Mannebeck en Schauer. Overesch schat dat ongeveer 40 procent van de vermeerderingsbedrijven een voerstation heeft, 20 procent past vloervoedering toe en nog eens zo’n 30 procent trogvoedering in voerligboxen of stabiele groepen.

Persoonlijke keuze

De keuze voor welk type groepshuisvesting is vaak een heel persoonlijke. Overesch noemt de eigen voorkeur van de ondernemer en zijn personeel, de investeringslast, welke techniek erbij komt kijken en of deze past bij de ondernemer en maatschappelijke acceptatie.
In de praktijk wordt de keuze voor vloer- of trogvoedering vaak gemaakt op bedrijven van meer dan zeshonderd zeugen. Die keuze laat zich makkelijk verklaren, zegt Overesch. Bij deze systemen is de controle makkelijker omdat alle dieren tegelijk staan te vreten en dat zorgt voor arbeidsgemak. ‘Bij een voerstation is de attentielijst die je krijgt de trigger dat er misschien iets mis is met een zeug.’
De kracht van voerstations noemt Overesch de mogelijkheid om zeugen individueel te voeren. ‘In mijn beleving is dat de toekomst en de manier om zeugen in een optimale conditie te houden.’ Voorwaarde om succesvol te werken met voerstations is dat hooguit twee personen op een bedrijf verantwoordelijk zijn voor het systeem.
Ander belangrijk punt noemt Overesch de lay-out van de stal. ‘Je moet het zeugen niet te moeilijk maken. Door rust en regelmaat in de plaats van het station, de rust- en drinkplekken en eventuele selectieruimte krijgen de dieren vertrouwen in het systeem. Dat komt de gezondheid ten goede; dat zie je terug in de resultaten.’
Aan voerstations zelf vinden geen grote veranderingen meer plaats, zegt Overesch. ‘Toen wij in 2004 de productie van de stations in eigen beheer zijn gaan uitvoeren, zijn er diverse wijzigingen doorgevoerd. Vrijwel alle bewegende delen worden nu gestuurd door middel van luchtcilinders. De onderhoudskosten zijn daardoor laag en eventuele reparaties kan de gebruiker eenvoudig zelf doen.’
De nieuwste innovaties zitten vooral in de software en randapparatuur. Zo is de Compufeeder afgelopen jaar uitgerust met Agrident Full ISO-herkenningsapparatuur waardoor een ondernemer vrij is in de transponderkeuze. ‘Bijzonder bij dit herkenningssysteem is autotuning. Dat maakt handmatig af- of bijstellen van de antennes voor de dierherkenning verleden tijd. Het systeem is nu volledig zelflerend.’

Dubbele herkenning

Het station heeft toegangs- en trogherkenning, waardoor het niet meer uitmaakt of de transponder in het linker- of rechteroor is geplaatst. Overesch geeft aan dat dat zorgt voor een betere doorstroming en meer rust in en rondom de voerstations.
De Compufeeder werkt met een nieuw type handterminal: de Workabout Pro-4. Die is Windows-gestuurd en daarmee kunnen tijdens de rondgang door de stal diergegevens worden geraadpleegd en gewijzigd. ‘Door dit type aanpassingen in soft- en hardware ontstaan nieuwe mogelijkheden die een bredere invoering van elektronische identificatie (EID) mogelijk maken.’ Overesch denkt bijvoorbeeld aan het borgen van concepten of de klepkeuring bij exportvarkens. ‘Goeie EID levert geld op voor de hele sector.’