Moestuin met smaak, geur en kleur

Dineke Logtenberg had altijd iets met tuinen. Na jaren bij de CBTB te hebben gewerkt, besloot ze het over een andere boeg te gooien en volgde ze een hoveniers- en bloemistenopleiding. 'Mijn man is akkerbouwer en op ons terrein ben ik in 1989 begonnen met een kwekerij. In het begin verkocht ik een paar kistjes onder de kapschuur, maar later kwam er een grote schuur vrij, waardoor ik professioneler kon werken', legt ze uit.
'Omdat we nogal afgelegen wonen en ik de verkoop in eigen hand wilde houden, ben ik op zoek gegaan naar activiteiten waar mensen op af zouden komen.'
De belangrijkste pijlers daarvoor zijn de siermoestuin en het Sneeuwklokjesfeest. 'Achttien jaar geleden ben ik begonnen met een moestuin waar je niet uit mag eten, maar waarin ik groente, fruit, bloemen en kruiden kweek voor de sier. De inspiratie daarvoor heb ik opgedaan bij de tuinen van Barnsley House in Engeland. In Frankrijk noemen ze zo'n tuin een Potager Fleuri. Ik heb er bijzondere groenten in staan, zoals paarse boerenkool en spruitjes. Alles in de moestuin is op elkaar afgestemd, de smaken, de geuren en de kleuren.'
In februari 2003 hield Logtenberg voor het eerst een Sneeuwklokjesfeest. 'Dat heb ik als eerste op het vasteland van Europa georganiseerd. Omdat we onze schuur kunnen verwarmen, hoeven mensen niet in de kou te staan. Ik kreeg enorm veel bezoekers. Het tweede jaar was nog succesvoller; toen kwam schrijfster Hanneke van Dijk haar boek 'Sneeuwklokjes' presenteren. In Engeland waren er al langer Sneeuwklokjesfeesten, maar dat wist ik toen niet.'

Galanthofielenvirus

Nu is het Sneeuwklokjesfeest een jaarlijks terugkerend driedaags evenement met lezingen, bijzondere soorten sneeuwklokjes en andere bolgewassen, kramen met 'galanthofilia', zoals sneeuwklokjeskaarten, botanische tekeningen, handbeschilderd servies en kleding en sieraden met sneeuwklokjes. 'Tegenwoordig zijn er ook Sneeuwklokjesfeesten in Duitsland en andere landen, maar ik heb een voorsprong. Bezoekers worden vaak gegrepen door het galanthofielenvirus, waardoor ik tijdens het feest veel verkoop. Doordat ik ieder jaar weer zo'n tien nieuwe soorten heb, blijven de mensen komen.'
Vanwege het succes van het Sneeuwklokjesfeest bedacht Logtenberg meer activiteiten: open voorjaarsweekenden en een lentemarkt in april, een meimarkt, dahlia- en tuinbrocantedagen in juli, een zomerbloemenfestijn en een clematis-, rozen- en specialiteitenmarkt in augustus en een oogstfair in september.
'We organiseren ook lunches en high teas, bloemschik- en kruidenworkshops en van half juni tot oktober is de pluktuin met veel eenjarige zomerbloemen, dahlia's en lathyrus geopend', somt de onderneemster op. 'In de grote schuur hebben we een theeschenkerij en verkopen we, naast zaden en planten, brocante. Daardoor ziet de schuur er gezelliger uit.'
Nadat de kwekerij jaren weinig geld opbracht, heeft Logtenberg inmiddels een redelijk inkomen. 'Maar ik werk twee keer zo veel uren als iemand met een gewone baan. Dat is niet erg, want ik ben gegrepen door het vak. Naast alle activiteiten verkoop ik bolgewassen en vaste planten. Die kweek ik zelf op. De vaste planten door ze te scheuren vanaf een moederplantenbed, zodat ze goed ontwikkeld, sterk, stevig en mooi zijn. Ik wil iets anders bieden dan wat je in tuincentra vindt.'

Mensen 'met een krasje en een deukje'

Logtenberg krijgt hulp van vijftig vrijwilligers. 'Vijftien van hen komen elke week een halve of een hele dag in de tuinen werken als de kwekerij open is, de anderen helpen bij de activiteiten. Ik heb ook altijd mensen 'met een krasje en een deukje' in dienst gehad, nu nog een autistische man en een man met een verstandelijke beperking. Daar kan ik prima mee samenwerken.'
Op de tuindagen komen honderden bezoekers en Logtenberg krijgt veel fotografen over de vloer. 'Bloemen hebben me altijd geboeid: ik heb van mijn hobby mijn werk kunnen maken.'