De kraan

Het wagenpark van onze zorgboerderij bestaat uit vier trekkers - twee grote, twee kleine - en een kraan. Een aantal deelnemers mag deze machines besturen, waarbij ze zelf een duidelijke rangorde hebben aangebracht: de lieverdjes rijden stapvoets op het kleine Fendtje, de grote stoere jongens scheuren op de grote Zetor. En zeker niet andersom.
De kraan is er een van de buitencategorie: alleen Ernst en Jannes mogen zich machinist van dit mythische monster noemen. Jannes is een aanhankelijk ADHD-ventje met rijkunsten die even behendig als onstuimig zijn. Sinds de dag dat de kraan het erf op kwam gereden is hij straalverliefd. ‘Als ik zou moeten kiezen tussen mijn vriendin en de kraan...tja, dan wist ik het wel. De kraan is ‘m’n schatje’.’
Op een mooie zomerdag kwam Ernst met de kraan stil te staan. Meerdere dealers en loonwerkers lieten hun licht erover schijnen, maar behalve dat het geld kostte leverde dit niets op. En dus ging een chagrijnige Jannes met hulp van de boer zelf aan de klus. Hij schroefde en timmerde en haalde verschillende onderdelen uit elkaar. Ook de pomp.
En eigenlijk bleek dat net te lastig voor een deelnemer zonder technische opleiding. De kraan ging kapotter en kapotter en er moest toch weer een monteur worden opgetrommeld. ‘Het kost 1.600 euro om de pomp weer in elkaar te zetten’, was zijn oordeel. Mijn man sloeg zich voor het hoofd. ‘We hadden Jannes nooit zo moeten laten sleutelen. En zonder pomp is de kraan niets waard, dus die anderhalve rug zijn we kwijt.’
Een dure reparatie verder was er nog geen beweging in de machine te krijgen. In een laatste poging de kraan te redden werd nog een monteur ingeschakeld. Een nog duurdere, maar wel een zeer bekwame.
Onder toeziend oog van Jannes werd er uren gesleuteld - hier zou ik iets moeten schrijven over een elektrisch ventiel, een klepje en een slangetje, maar daarmee zou ik de schijn wekken dat ik iets van de binnenkant van de kraan zou snappen. En dat is niet zo. Wel kan ik u vertellen over de goede afloop, want na een paar uur verscheen het trotse hoofd van Jannes om de deur. ‘We hebben de kraan gemaakt! Mijn schatje rijdt weer, dit is de mooiste dag van m’n leven!’ Vele euro’s verder, maar het vertrouwde geronk klonk over het erf. En Ernst? Die is wat Jannes betreft gedegradeerd naar de Zetor. Voorlopig althans.