CO2 en ammoniak horen in de natuur

Meindert NieuweboerOp de Earth Summit, een wereldwijde milieuconferentie in 1992 in Rio de Janeiro, is afgesproken dat er wetgeving moest komen op basis van het voorzorgprincipe. Nu al moeten maatregelen moeten worden getroffen voor iets wat in de toekomst schadelijk zou kunnen zijn.
Door veel wetenschappers is destijds scherp gereageerd tegen het voorzorgprincipe. Ze stelden vast dat ze eerst wetenschappelijk de zaken moeten onderzoeken alvorens wetgeving af te kondigen. Anders bestaat veelal het gevaar dat de wetgeving contraproductief gaat werken. We ondervinden dat nu bij het ammoniakbeleid in de landbouw.
Bij het CO2-beleid is iets dergelijks ook aan de hand. Volgens veel wetenschappers staat niet vast dat CO2 een broeikasgas is. De Delftse hoogleraar Salomon Kroonenberg zegt in zijn boek ‘De menselijke maat; de aarde over tienduizend jaar’ dat aan de hand van onderzoek met ijsboringen in de gevonden luchtbellen was vast te stellen dat wanneer de aarde opwarmde, daarna het CO2-gehalte iets ging stijgen. En als de temperatuur daalde, ging het CO2-gehalte ook weer omlaag.
Kort gezegd, CO2 is niet leidend, maar volgend bij temperatuurveranderingen. Als het warmer wordt, stijgt dus het CO2-gehalte.

Gewassen

Ik vraag mij dan ook af of een gehalte van 0,038 procent CO2, wat anderhalf maal zwaarder is dan de lucht, zo’n invloed kan hebben. Planten nemen grote hoeveelheden CO2 op om de koolstof te gebruiken voor hun groei. Een hectare gras en een hectare graan nemen per jaar 20.000 kilo CO2 op. Suikerbieten komen op 21.000 kilo. Dus hoe hoger het gehalte hoe beter voor de gewassen.
We kunnen vaststellen dat de natuur zelf het CO2-gehalte regelt. Als het gehalte stijgt, nemen planten meer op en zo wordt CO2 geregeld.
Dat het anderhalf maal zwaarder is dan lucht, is nodig zodat planten CO2 kunnen opnemen. In groente- en bloemenkassen wordt het CO2-gehalte opgevoerd om planten sneller te laten groeien. CO2 kan in de toekomst wel eens belangrijk worden voor het produceren van voldoende voedsel voor de steeds groeiende wereldbevolking.

Ammoniak

Ammoniak is een gas dat bestaat uit stikstof en waterstof (NH3). In de lucht zit 78 procent stikstof (N2). NH3 komt vrij bij elke verrotting, bij vertering en uit de urine van mens en dier. NH3 is zeer vluchtig en in de lucht splitst het snel in stikstof N2 en voegt zich bij de 78 procent stikstof in de lucht. Waterstof (H) doet hetzelfde en wordt water (H2O).
Het is in ons land verplicht om mest in de bodem te injecteren om de vermeende schade van NH3 te verminderen. Als je NH3 met mest in de bodem injecteert, ontstaan er door gebrek aan zuurstof in de bodem giftige stikstofverbindingen zoals nitriet (NO2), lachgas (N2O) en sulfiet (SO2). Deze doden het bodemleven.
Alle wet- en regelgeving zoals hier besproken, komt voort uit het voorzorgprincipe. Koolstofdioxide en ammoniak zijn echter twee elementen in de natuur die er horen en die passen bij de recycling van elementen in deze mooie natuur.