‘Een vaste en gemotiveerde ploeg’

Tijdens het seizoen heeft het bedrijf veel Poolse medewerksters in dienst. ‘Vroeger huurden we die in via een uitzendbureau, tegenwoordig doen we alles zelf, werving, huisvesting en verloning’, zegt Bert-Jan Pippel. ‘Op die manier hebben medewerkers veel meer binding met ons bedrijf. Goed bramen plukken moet je leren, dat kost de meesten wel een half jaar.’

Goedkoper uit

‘Zo’n uitzendbureau was wel gemakkelijk, maar medewerkers kwamen niet altijd bij ons terug’, voegt Corine Pippel toe. ‘Zelf regelen is wel wat meer werk, maar we zijn goedkoper uit en hebben een vaste en gemotiveerde ploeg. Het is een groot voordeel dat ze zelf op zoek gaan naar kennissen, vrienden, buren en familie die hier willen werken als we extra mensen nodig hebben. Daardoor krijgen we niet snel ongemotiveerde mensen binnen.’
In hun bedrijfspanden hebben de Pippels plaats om 32 vrouwen te huisvesten. ‘Je ziet overal noodoplossingen met caravans en tijdelijke units. Dat is lelijk en niet comfortabel’, vindt Corine.
‘In België zagen we een bedrijfsloods met huisvesting op de bovenverdieping. Dat leek ons een goed idee en de gemeente wilde graag meewerken. In 2007 hebben we een nieuwe schuur gebouwd met wooneenheden op de bovenverdieping. Uiteraard volgens de richtlijnen van de brandweer en met voldoende vierkante meters per persoon. Het bevalt heel goed, vertelt Corine. ‘De mensen horen echt bij het bedrijf en hoeven niet met een bus naar hun werk. We hebben ze allemaal een fiets gegeven en gezorgd dat ze internet hebben; dat is tegenwoordig belangrijk.’
‘We merkten dat een aantal meisjes graag Nederlands wilde leren’, vertelt Bert-Jan. ‘En het leek ons leuk om hen te kunnen verstaan. Zo zijn we in contact gekomen met Agata Wolters. Zij heeft in onze kantine al verschillende cursussen van twaalf weken gegeven: ’s middags 2,5 uur aan Polen om Nederlands te leren en ’s avonds 2,5 uur Pools aan Nederlandse telers. En het is fijn dat haar man fruitteler is, zo kent zij de vaktermen. De drempel om deel te nemen aan de cursus is laag, omdat medewerkers 75 procent van de kosten terug kunnen krijgen via een Colland-subsidie.’

Ketenbepaling

Net als andere agrarische bedrijven heeft ook Pippel Bramen last van de ketenbepaling voor seizoenswerk. ‘Aangezien wij maar negen maanden per jaar werk hebben, kunnen we mensen niet vast in dienst nemen’, verduidelijkt Corine. ‘Gelukkig is er eind november een principeakkoord gesloten waardoor kortere onderbrekingen dan zes maanden mogelijk worden.’
Naast Poolse medewerkers heeft het bedrijf steeds meer Nederlanders in dienst. Ze doen mee met een project van de gemeente om mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt in dienst te nemen. ‘Omdat de gemeente subsidie geeft, hoeven we de kandidaten in het begin niets te betalen’, legt Bert-Jan uit. ‘Het kost natuurlijk wel tijd, maar we willen iedereen een kans geven. Veel mensen beginnen al te roepen dat ze last van hun rug hebben of dat ze het toch niet volhouden; eigenlijk staan die al met 6-0 achter.’ Een succesverhaal is dat van Margrieta. ‘Die had dertien jaar niet gewerkt en zag er vreselijk tegenop om weer aan de slag te gaan. Nu heeft ze het erg naar haar zin. De gemeente heeft er een filmpje van laten maken voor YouTube.
Helaas is er vaak geen match: eentje kwam niet opdagen, een ander was te klein en een derde kreeg uitslag op haar armen’, vertelt Corine. ‘Toch willen we doorgaan met het project, want mensen kunnen er vaak niets aan doen dat ze in de shit komen. Een alleenstaande moeder met vijf kinderen werkt vijf dagen van 9 tot 15 uur, zodat ze thuis is als haar kinderen uit school komen.’
‘Een ander voorbeeld is een vrouw die altijd in een winkel heeft gewerkt, maar het werk in de kwekerij gezelliger vindt. En een kunstenares die bij een bank werkte, maar nu ’s avonds genoeg energie heeft voor haar kunstwerken. Zo zoeken we naar mogelijkheden voor alle gemotiveerde mensen.’