Eerste praktijkoefening Multi Tool Trac

Paul van Ham van machinefabriek Boessenkool in Almelo is een van de initiatiefnemers van en drijfveren achter de elektrisch aangedreven werktuigdrager Multi Tool Trac. Hij was het die in contact kwam met zeven biologische akkerbouwers die op zoek waren naar een trekker die aan specifieke eisen moest voldoen.

De akkerbouwers hadden al enige jaren ervaring met een paar trekkers en werktuigdragers op een spoorbreedte van 3,25 meter. Hiermee konden ze hun 3 meter brede teeltbedden vanaf vaste rijpaden bewerken.

Dit betekende dat ze hun gewassen steeds konden telen op onbereden grond, wat ten goede komt aan de bodemstructuur. Hiermee hebben ze goede ervaringen. De werkwijze had echter op een aantal onderdelen beperkingen.

De werktuigdragers waren oud en versleten en de akkerbouwers konden niet alle werkzaamheden via deze methode uitvoeren. Het transport over de weg was een probleem vanwege de breedte van het voertuig.

Wensen

Terwijl de akkerbouwers over de mogelijkheden en wensen discussieerden met onder anderen Van Ham, die is afgestudeerd op bodembewerking, ontstond het idee van een moderne werktuigdrager. Uiteindelijk leidde dit tot de bouw van de Multi Tool Trac bij machinefabriek Boessenkool in Almelo.

Als bodemkundige is Van Ham van mening dat telers vaak te weinig naar de grond kijken. Hij vindt het rijpadensysteem een belangrijke stap voorwaarts voor de biologische akkerbouw. Ook de gangbare akkerbouw mag, naar zijn mening, wel meer aandacht schenken aan de bodemstructuur.

De eerste wens voor de nieuwe trekker is dat de bestuurder snel van spoorbreedte moet kunnen wisselen van het land naar de weg en andersom. Dat betekent van 3,25 meter naar hart op hart wiel naar 2,25 meter of binnen de 3 meter totale breedte.

Bij een wisselende spoorbreedte is een mechanische aandrijving gecompliceerd. Een optie is een hydraulische aandrijving, maar dan gaat er rendement verloren in de aandrijving. Er is dan wel de mogelijkheid om de rijsnelheid traploos te variëren.

Uiteindelijk is gekozen voor elektrische aandrijving. Hiervoor zijn er direct achter de cabine zware accu's geplaatst die 's nachts worden opgeladen en waar de trekker vervolgens een uur op kan draaien.
Voor de aandrijving zijn er op alle vier wielen watergekoelde elektromotoren geplaatst, die nominaal 30 pk per wiel leveren en maximaal 60 pk. Alle wielen zijn bestuurbaar. Ze zijn gemonteerd op een zware kokerbalk die hydraulisch in en uit kan schuiven naar de gewenste spoorbreedte.

Als de accu's leeg beginnen te raken, schakelt automatisch de 217 pk Steyr-dieselmotor in om de accu's bij te laden. Deze motor wordt volledig automatisch bediend. De trekker heeft een lange wielbasis van 5,50 meter en vrije doorrijhoogte van ongeveer 70 centimeter. Dat biedt in combinatie met de hoge framehoogte (1,80 meter) de mogelijkheid voor aankoppeling van werktuigen onder de trekker. Hiervoor is er tussen de wielen 3,50 meter ruimte. De trekker heeft in totaal drie elektrisch aangedreven aftakassen en drie hefinrichtingen.

Het elektrisch systeem van de trekker geeft tussen de 600 en 700 volt. Daarmee zijn in de toekomst ook elektrisch aangedreven werktuigen te voeden. Het lastigste deel van het hele bouwtraject vond Van Ham de verscheidenheid aan vakgebieden met zowel mechanische, hydraulische als elektrotechniek. Daarbij moest iedere specialist over zijn eigen grenzen kijken.

Over de prijs kan Van Ham nog weinig zeggen. 'We hopen er ieder jaar een stuk of vijf te kunnen bouwen. Op beurzen was er veel belangstelling. Ook Duitse boeren met zonnepanelen hebben interesse.'