‘Ze krijgen ons niet zomaar weg’

De druppel die de emmer deed overlopen was een brief van de provincie Zuid-Holland eind november vorig jaar. ‘Als u ons bod niet accepteert, verliest u uw recht op schadeloosstelling’, stond er. ‘De maand ervoor waren we nog in onderhandeling over de koop van een boerderij in de Alblasserwaard’, zegt Gert de Groot aan de keukentafel van zijn dijkwoning. ‘Ineens kregen we deze brief op de mat. Van een vrijwillige verplaatsing zijn we naar een gedwongen uitzet verordonneerd.’
De familie zit al sinds 2005 op de schopstoel. Toen ze in 2000 hun melkveebedrijf wilden renoveren, had de gemeente geen plannen voor de noordrand van de Krimpenerwaard. ‘We dachten hier oud te worden en vrij baan te maken voor onze zoon die het bedrijf wil overnemen’, zegt Joke de Groots. ‘We hebben een nieuw huis en stallen gebouwd. Maar in 2005 lag ineens het Veenweidepact op tafel.’
Er moest 500 hectare natte natuur komen in de noordrand. Zo’n achttien boerenbedrijven zouden daarvoor moeten verdwijnen, waaronder de familie. ‘In 2007 zijn we getaxeerd, maar we konden nog geen passend alternatief bedrijf vinden.’
In de tussentijd is Gouderak tot de nieuwe gemeente Krimpenerwaard gaan behoren en is het failliete Veenweidepact vervangen door een gebiedsvisie. ‘De nieuwe taxatie en daarmee het bod van de provincie is totaal niet reëel. We tekenen die brief echt niet’, zegt de melkveehouder. Ze noemen liever geen getallen, maar het nieuwe bod is gebaseerd op de prijs die andere boeren tien jaar geleden kregen als schadeloosstelling en wijkt niet veel af van het taxatiebedrag in 2007. Een intermediair inschakelen voor een tweede taxatie wil de provincie niet.

Onzekere toekomst

De gemeente heeft inmiddels haar handen ervan af getrokken. De stuurgroep Veenweiden Krimpenerwaard, waarin provincie, gemeente en waterschap vertegenwoordigd zijn, noemt De Groot een ‘ondemo-cratisch politburo’. ‘In het Veenweidepact waren alle partijen betrokken, waaronder LTO. In de stuurgroep is dat niet meer zo.’
De familie vreest voor eenzelfde onzekere toekomst. ‘Wij hebben maar één doel en dat is dat we boer willen blijven. Mijn zoon is ook de dupe van deze onzekerheid. Dat vind ik vreselijk.’
Ondertussen staat het bedrijf niet stil. De Groot heeft onlangs een stal kunnen pachten voor zijn jongvee. Melkrobots ziet hij ook als een goede investering, ‘want die kun je meeverhuizen’. En dan is er nog de bouwvergunning die op de plank ligt. ‘Ze krijgen ons hier niet zomaar weg.’