Rustig aan

De afgelopen weken zat half zuidelijk Nederland met griepverschijnselen thuis. Ieder jaar is het in deze tijd van het jaar weer raak. Hoe weet het griepvirus dat het nu moet toeslaan?
Laten we even terugblikken naar de laatste weken van 2015: we zaten met de gehele familie verplicht gezellig bij elkaar. We aten en dronken meer dan goed voor ons was.
Goede voornemens ten spijt volgden er nog tal van nieuwjaarsrecepties. Ons lijf is al lang niet meer zichzelf door de stress, ontstaan door de fikse 'overbemesting', drank en de vele wisselende contacten.
In januari en februari is de druk er in de kwekerij even af. Het enten en inknippen vormen de enige werkzaamheden. Afleveren gaat moeizaam omdat ook de fruitwereld stil lijkt te staan. Het is weer lezingentijd. Beurzen verschijnen in de agenda's. Veel mensen bij elkaar, die normaal apart binnen het eigen bedrijf opereren.
Bij ons in het zuiden kondigt, in de week na de Fruitlogistica, carnaval zich al vroeg aan. De Biofach en de fruitteeltbeurs in het Noord-Duitse Jork sluiten naadloos aan op aswoensdag, een week later gevolgd door de Fruchtwelt aan de Bodensee.
Dit alles voltrekt zich in een van de natste beginmaanden van deze eeuw. Bij natuur moet ik steeds meer denken aan de samenstelling van het woord: nat uur. 'Is dit nou goed weer voor jullie sector?' is een van de meest gestelde vragen op al die bijeenkomsten van de afgelopen maanden.
Tja, wat zullen de gevolgen van dit weer zijn voor de uitloop van de kwekerij? Hoe sterk zijn de bomen?
De afgelopen maanden is mijn eigen weerstand er door alle gebeurtenissen en bijbehorende drukte ook niet beter op geworden. Ik had het me nog zó voorgenomen… Op tijd naar bed, niet te veel alcohol, blijven sporten.
Als ondernemer lijk je overal verstand van te (moeten) hebben; tótdat een arts je vanachter een bureau, met een stethoscoop om de nek, aangeeft dat je longontsteking hebt. Je krijgt een kuur en een heel ingewikkeld advies: 'Doe de komende tijd maar rustig aan.'