Zomaar dood

Zomaar+dood
© Han Reindsen

De ogen van de koe kijken me aan, maar zien me niet. Haar uier vol melk, haar snuit nog vochtig. In de tekening van haar vacht ontwaar ik speelse figuurtjes. Ze glanst, ze dampt. Ik slik en betrap me erop dat de dood niet went. Nooit.
Terwijl koe 50 door de trekker de stal uit wordt gesleept, kijken we toe. Deelnemers, medewerkers, stagiairs. Mijn man is houthakken in het bos en nog niet op de hoogte. Wat zal hij balen. Koe 50 was zijn zorgenkindje. Klein van stuk, onderdanig. Hij liet haar altijd als eerste de melkput ingaan, zodat ze niet in de onrustige rij hoefde te wachten. De laatste tijd glansde ze en gaf ze veel melk. Dit verlies komt onverwacht.
'Ik heb haar gevonden. Zomaar dood', vertelt deelnemer Ernst. 'Ze kwam niet overeind toen ik de kudde voerde.' Verdrietig schudt hij zijn hoofd. Ook de andere deelnemers zijn geschokt. Voor de meesten is het niet de eerste keer dat ze een dood dier zien, maar natuurlijk blijft het naar.
Om de koe die vorige maand naar de slacht ging werd overigens niet gerouwd. De slacht hoort erbij, die is geregisseerd. Een gekke constatering. Over deze dood hadden we geen controle. Tegelijkertijd vragen we ons af of we signalen hebben gemist. Was deze koe ziek? Had ze pijn?
Achter de stal tilt de hefmast van de trekker het plompe koeienlijf van de grond. Daar bungelt ze. Uit haar neusgaten stroomt vocht. Ik wend mijn gezicht af. Niet omdat ik het vies vind, geloof ik. Eerder koeonterend. En definitief. Stomme dood, waarom hoor je bij het leven? De laatste tijd word ik overvallen door de angst mijn kinderen niet te kunnen zien opgroeien of nog erger: dat mijn man en zoons me ontglippen. Als kind en student voelde ik me onsterfelijk, als jonge moeder zo kwetsbaar.
Die nacht droom ik dan ook dat ik dood aan de hefmast bungel. Ik ben al koud en zie mijn zoontjes. Ik wil hen kussen en troosten. 'Ik ben het, mama', maar ze horen me niet. Dan word ik afgedekt met zeil. Ik schrik wakker en gooi de deken van me af. Adem. Pas aan het ontbijt kan ik erom lachen. 'Je hebt last van je hormonen', zou deelnemer Reinier zeggen.
De rest van de dag regent het. Mijn oudste zoontje fietst wild door de plassen over het erf, zich niet bewust van de dode koe die op een paar meter afstand afgedekt op de Rendac ligt te wachten. De regen en harde wind laten het zwarte zeil dansen. Dansen met de dood.

Bekijk meer over:

Lees ook

Marktprijzen

Meer marktprijzen

Laatste nieuws

Nieuwste video's

Kennispartners

Meest gelezen

Nieuw op MechanisatieMarkt.nl

Meer advertenties

Vacatures

Weer

  • Zaterdag
    16° / 7°
    70 %
  • Zondag
    15° / 4°
    20 %
  • Maandag
    11° / 8°
    95 %
Meer weer