No expectations

Enkele columns lang was ik bezig met een serie over communicatie. Die had ik nog niet officieus afgesloten, dus bij deze.
Binnenkort begint het wiedseizoen weer. Bij uitstek het werk waar heel wat aan te communiceren valt – zeker als je dat zoals ik met scholieren doet.
Hoe moet je zoiets begeleiden, ervan uitgaand dat motivatie en interesse in boer, gewas en onkruid niet de grootste drijfveren zijn?
De kunst is in ieder geval deze: niet te hoge verwachtingen hebben, zowel van jezelf als van de lijdende voorwerpen in kwestie. Je moet ook niet verwachten dat het niks wordt, want ook dat is een verwachting. Nee, het beste is om geheel blanco te zijn. Dat geldt trouwens niet alleen voor wiedwerk.
Ik benadruk altijd dat wieden simpel lijkt, maar een van de moeilijkste werkzaamheden op een boerderij is. Hoe moeilijk? Moeilijker dan fietsen.
Fietsen is natuurlijk niet zo lastig, dat wil zeggen, als je het eenmaal beheerst. Maar het is verdraaid lastig om uit te leggen hoe het precies moet. Trappen en het stuur vasthouden, maar als je alleen dat doet, zul je zien dat je omvalt.
Het lastige van wieden is dat het simpel is hoe het moet: alle gewasplanten laten staan en alle andere verwijderen. Ik leg daarom uit wat er mis kan gaan.
Je kunt met een hak in de grond meppen waar je een onkruidje ziet. Maar als je wat blaadjes ziet bewegen, houdt dat niet in dat het doel is bereikt. Misschien heb je dat uien- of koolplantje omgehakt en het onkruid laten staan.
Vaak voorkomend is ook dit: de bovenste helft van het onkruidje is eraf gehakt. Daar gaan onkruidjes niet van dood. Horizontaal over de vaste ondergrond, zo'n 2 à 3 centimeter diep werkt het beste.
Bij wortelonkruiden is het weer anders. 'Hoe dieper hoe beter' geldt daar, want de vijanden zijn dan niet die blaadjes boven de grond, maar die wortelstokken daaronder.
Handig is daarom ook enige kennis van namen. 'Dat plantje met die groene blaadjes' is net wat te algemeen. Opvallend ook daar weer: het lukt mij niet om een accurate beschrijving te geven van een bepaald type onkruid.
Er is slechts één methode: laten zien hoe dat onkruidje eruitziet. Het bijzondere is dat dat meestal goed wordt opgepikt.
Fascinerend hoeveel informatie je in die hersentjes kunt proppen. Vaak vinden ze dat nog leuk ook.