Dooie boel

Schrijven voor de rubriek Van 't Erf. Wat gebeurt er vandaag eigenlijk op mijn erf? Veel te weinig. Ik zit tegenwoordig meer op het asfalt dan op het land. En dan valt op: het is de laatste weken een dooie boel geworden. Het gras heeft een kleur aangenomen die je eerder in januari verwacht dan eind maart. Het groen is ver te zoeken.
In januari was het al lente na een winter die nooit was begonnen, maar onlangs nog even op bezoek kwam. In de media zie je daarom beelden van de eerste koeien buiten, die het te lange bruine gras mogen afweiden om baan te maken voor de zodebemester. Vreemde situatie.
Die eerste koeien buiten worden in toenemende mate een pr-stunt waar zelfs het NOS-journaal aandacht aan besteedt. Als het niet lukt om de eerste te zijn, dan halen we er gewoon een BN’er bij om nieuws te maken. De koe, die het lammetje verdringt als eerste signaal van een naderende lente. Goede pr voor onze sector in al die discussies die weer gevoerd worden rondom fosfaat. Net als de campagne #Kalverliefde een goede actie was.
We hebben de laatste jaren koeienpaleizen gebouwd met vloeren die per vierkante meter meer kosten dan wat in onze woonkamers ligt. De beste matrassen ontwikkeld, vrijloopstallen bedacht, daken geïsoleerd, automatisch gemolken en gevoerd; je kunt het zo gek niet bedenken of het is er. En toch is het enige wat echt telt, die koe buiten. Omdat het zichtbaar is en blijkbaar aan een behoefte voldoet.
Burgers zijn helemaal niet geïnteresseerd in die luxe stal met hoogstaande snufjes. Hoogstens stellen ze de vraag hoeveel koeien erin passen. Pas als je burgers naar binnen haalt, valt hun mond open van verbazing. Deze week had ik een fotograaf op bezoek voor een plaatje in een blaadje. Eerste vraag: heb je de koeien al buiten?
Ik merk helaas dat een toenemend aantal veehouders zich begint te ergeren aan al dat weidegedoe. Waarom? Omdat we in onze samenleving geen grijs meer tolereren. Het is zwart of wit, goed of fout. Je bent voor of tegen. Koeien buiten is goed, koeien binnen is fout.
Niemand wil grijs zijn. Je moet opvallen, jezelf onderscheiden, anders doe je blijkbaar niet mee. Tolerantie is steeds verder te zoeken. Brusselse ellende in de metro is het extreemste voorbeeld. Dé oplossing heb ik niet. Maar laten we zelf als boeren het voorbeeld geven: gebruik het nuchtere boerenverstand, heb respect voor elkaar en doe even normaal.