Wachten op de eerste oorlog om water

In je eentje, in korte broek met laarzen, modderslurpend, ondersteund door een spade. Greppels gravend om het water af te laten naar een overvolle sloot.

We zijn een industrie zonder dak. Nog wel. De afgelopen vijf weken werd duidelijk dat de beregeningskosten dit seizoen aardig zullen meevallen in Zuidoost-Nederland. Geweldig weer werd weergeweld.

Natuurramp

Zelfs onze collega's in de glastuinbouw, een industrie met dak, kregen met de natuurramp te maken. Hagelstenen zo groot dat ze bij een collega in het meest getroffen gebied zelfs de enten van de onderstammen hadden geslagen. Bij een ander zijn de inslagen in het afrasteringsgaas nog zichtbaar. Stil werd ik ervan.

We hebben op ons bedrijf nog geluk gehad. Veel regen en veel pompen. In Duitsland zorgde de glooiing van een van onze percelen ervoor dat de verpachtende boer zelf 1,20 meter water met modder in zijn huis kreeg. Er zat ook wat hagel bij, maar die gaf alleen wat bladschade.

Bodemscans

Hoe valt de waterschade uit? Dat is afwachten. Ik hoop dat het bij een enkel geel perceel blijft. We hebben veel werk gestopt in de keuze van onze percelen met bodemscans en dronebeelden. Zal het zich terugbetalen? Ik hoop het.

Vandaag had ik bezoek van vakgenoten uit Zuid-Afrika. Na een tijdje begon de een over de problemen met water. Water was ook bij hen een steeds groter wordend probleem.

Te weinig water

Afgelopen voorjaar had de eerste vruchtboomkweker moeten besluiten om niet opnieuw in te planten. Een ramp voor het bedrijf, maar een weloverwogen keuze. Ze verwachten voor het eerst in de geschiedenis namelijk te weinig water om de vruchtbomen het eerste jaar te laten halen. Ze kwamen net aan via het gortdroge Californië waar het water inmiddels bijna op de bon is.

Afgelopen jaren werd al duidelijk dat fruittelers in Australië inmiddels betalen om water te mogen pompen uit putten en meren. Het is wachten op de eerste oorlog om water.