Waag het niet

Een zieke dreumes luidde een vervroegd einde van ons kampeeravontuur in. Zijn koorts, snot en ontstoken ogen thuis al vervelend; in een klamme tent moet je het ook nog zonder de luxe van een warm ledikant en een badje vol Zwitsal Eucalyptus stellen.
Voor de tweede nacht op rij huilde en hoestte het kleine lijfje de hele camping wakker en zat er niets anders op dan hem warm in te pakken en in het donker te gaan wandelen. Op mijn slippers liep ik vijf rondjes door het bos en verbaasde ik me er opnieuw over hoeveel je als ouder voor je kinderen over hebt. Rillend van de kou föhnde ik drie uur later in het toiletgebouw mijn voeten droog en warm. De dreumes sliep eindelijk. Tijd om de tent af te breken.
Vijf dagen eerder dan verwacht reden we terug naar de boerderij. Overtuigd van de goede beslissing, maar bang voor het snelle wegebben van het heerlijke vakantiegevoel. Wonen waar je werkt heeft als valkuil dat je al snel 'even' naar een vergadering gaat of een koe insemineert. En dan heb ik het nog niet over de postende deelnemers voor ons huis. Ik kon maar beter wat dagjes weg plannen.
'Vrijdag wil ik een dagje winkelen met mijn moeder', mijmerde ik hardop.
'Ja, doe dat lekker', antwoordde mijn man. 'Dan ga ik wel maaien.'
Ik verstijfde. 'We hadden afgesproken dat we twee weken vakantie zouden houden. En ook al zijn we nu niet meer óp vakantie, we hebben nog zes vrije dagen samen.'
'Maaien is voor mij net zo ontspannend als winkelen voor jou.'
'Maar als je vrijdag gaat maaien, dan moet je zaterdag kuilen. Waag het niet.'
Zei ik dat? Na de slapeloze nachten en de afgekapte kampeersessie voelde ik dat onze jaarlijkse ruzie aanstaande was. Tenminste, als we daar de kans toe kregen. Zodra we het erf opreden, kwam deelnemer Linda ons met wijd open armen tegemoet. 'Hannaaaaa, je bent er weer.'
Mijn man pakte onze zoons uit de auto en probeerde naar de voordeur te komen, maar deelnemer Ernst hield hem staande. 'Je hebt toch vakantie? Wat doe je dan hier?'
'Ik woon hier, Ernst.' En hij liep door.
Hoofdschuddend keek Ernst hem na. 'Jij weet ook niet wat je wilt.'
Die middag sliep ons hele gezin. Warm en droog, in het eigen bed. Het beste medicijn tegen snot, koorts en echtelijke ruzies.