Franse wijnrevolutie

Twintig jaar geleden kocht ik in een vlaag van krankzinnige verliefdheid een wijnkasteel in Frankrijk. Van wijn maken wist ik nog niets, maar wat ik mij vooral moest zien eigen te maken had niets met wijnproductie te maken: ik moest leren omgaan met Fransen. Niet eenvoudig, want tussen Fransen en de rest van de wereld gaapt een kloof dieper dan de Grand Canyon.

Goede wijn produceren gebeurt volgens dit eigenzinnige volk alleen in Frankrijk. Franse wijnboeren maken hun wijn op dezelfde wijze als hun vader en hun (over)grootvader. Eeuwenlang kwam na de botteling de wijnhandelaar en die kocht alles op. Door die vanzelfsprekende verkoop heeft niemand zich beziggehouden met marketing.

Nieuwe Wereldwijnen

Toen er een jaar of twintig geleden een weerzinwekkend gedrocht de oceaan overzwom genaamd 'Nieuwe Wereldwijnen', haalden de wijnboeren hun schouders op, lieten een mondscheet en maakten hun wijn als altijd. Maar de wijnhandelaar kwam allengs minder en op een dag helemaal niet meer.

Tja, wat doe je dan als vigneron in een gehucht van drie man en een hondenkop? Je krabt onder je alpino, je laat een mondscheet en je trekt een flesje van je eigen onverkoopbaar geworden product open.

Nachtmerrie

Die naïviteit heeft hun veilige wereld in een nachtmerrie veranderd, want onder druk van de toenemende concurrentie wordt Franse wijn overal ter wereld steeds minder verkocht. Niemand weet dit onheil te keren. Ook de wijnbobo's niet. Als blinden in de nacht volharden zij verdwaasd in hun humorloze, achterhaalde reclamecampagnes die louter door de makers zelf worden begrepen.

In 2006 presenteerde Bernard Pomel van het ministerie van Landbouw een plan waarin de diverse organisaties in de wijnbouw moesten gaan samenwerken in plaats van elkaar te beconcurreren. Hun taak was de Franse wijnindustrie aan te passen aan de globalisering en commerciëlere wijnen te produceren.

Nog niet echt goed

Pomel startte daarmee een ware wijnrevolutie. Het woud van kwaliteitsaanduidingen op de etiketten werd uitgedund, de druivensoort moest op het etiket en er mochten legaal houtsnippers aan de wijn worden toegevoegd. Inmiddels is de situatie inderdaad verbeterd, maar echt goed gaat het nog altijd niet.

Franse wijnboeren blijven actievoeren. De rellen over de organisatie van de Tour de France die godbetert een Chileens wijnmerk als hoofdsponsor had binnengehaald, waren nog maar net gesust of er werd in de Languedoc alweer Spaanse wijn opengehakt. De 70.000 liter rioja is nog maar net van de snelweg gedweild of de boeren kondigen alweer nieuwe acties aan. Hebben ze gelijk? Natuurlijk niet. Geweld is nooit een oplossing. Betere wijn maken en tegen een lagere prijs. Dat is de manier.